Tanuki-Manga

Większość produkcji spod znaku .hack charakteryzuje się bardzo poważną fabułą, aspołecznymi postaciami oraz problemami na skalę światową, mającymi swój początek w grze typu MMORPG (ang. massively multiplayer on­‑line role­‑playing game). Tym razem na szczęście mamy do czynienia z bardziej humorystycznym podejściem do tematu. Nacisk w dalszym ciągu położony jest na ukazanie dorastania głównych bohaterów oraz rolę, jaką The World odgrywa w ich życiu, ale sposób przyrządzenia tego „dania” sprawia, że lektura nie powoduje niestrawności.

Akcja ma miejsce cztery lata po tym, jak .hackers zapobiegli drugiemu internetowemu kryzysowi, ratując jednocześnie The World przed zniszczeniem. Gracze przestali zapadać w śpiączkę i wszyscy ponownie mogli cieszyć się dobrodziejstwami najpopularniejszej na świecie gry on­‑line.

Rodzeństwo Rena i Shūgo wygrywa w konkursie zorganizowanym przez twórców wspomnianego MMORPGa, firmę CC Corp., możliwość grania modelami postaci Blackrose i Kite’a – przewodzących kiedyś legendarnej grupie bohaterów – .hackers. Niedługo po rozpoczęciu przygody, w rezultacie niespodziewanej walki z bardzo silnym przeciwnikiem postać Shūgo­ ginie. Zostaje wskrzeszony przez Aurę, swobodną AI trzymającą pieczę nad The World. Bohater prawie bez słowa wyjaśnienia otrzymuje od niej tytułową Bransoletę Zmierzchu, informację, że ma kontynuować legendę .hackers oraz traci… pierwszego całusa.

Fabuła obraca się jednak wokół innej wędrującej AI – Zefie, która prosi Shūgo o pomoc w znalezieniu Aury, nazywając ją „mamą”. Prócz niej rodzeństwo spotyka na swojej drodze całą gamę osobliwych postaci, które przyłączają się do ich drużyny. Łowczyni rzadkich przedmiotów – Mireille, dzielna wojowniczka­‑wilkołak Ōka oraz grająca na japońskim serwerze gaijnka – Hotaru prezentują skrajnie różne podejścia do gry. Ich charaktery nie są może szczególnie głębokie, ale nie przeszkadza to w lekturze, stanowiąc często podstawę żartów sytuacyjnych. Wielokrotnie pojawia się też koordynator questów – Niebiański Balmung. Sceny z jego udziałem również przywołują uśmiech na usta.

Wypada wspomnieć, że manga .hack//Bransoleta Zmierzchu, w przeciwieństwie do anime pod tym samym tytułem, jest zaliczana do kanonu projektu .hack. Opowiadane w obu produkcjach wydarzenia pokrywają się jedynie na początku, a kończą w sposób diametralnie różny. W mandze pojawia się też wiele nawiązań do powieści .hack//A.I. Buster oraz czterech gier z serii .hack, które nigdy nie ukazały się w Polsce, są więc prawdopodobnie obce polskiemu czytelnikowi.

Kreska jest bardzo nierówna. O ile zdarzają się obrazki będące prawdziwymi perełkami, a na początku każdego tomu podziwiać można śliczne arty, niektóre kadry wyglądają, jakby były rysowane na szybko. O dziwo, pasuje to do zabawnych sytuacji, które zwykle ilustrują owe rysunki.

Tłumaczenie, jak zwykle w wydaniach JPF, jest całkiem zgrabne. Żarty zostały przetłumaczone tak, by mogły śmieszyć polskiego czytelnika, zaś język, jakim posługują się bohaterowie, dobrze pasuje do ich wieku. Razi tylko przemianowanie .hackers na .hackersów. Pozostawienie tego słowa w oryginale byłoby lepszym rozwiązaniem.

.hack//Bransoleta Zmierzchu to lekka, krótka seria, skierowana głównie do osób lubiących humor oraz mających chociażby szczątkowe rozeznanie w temacie gier on­‑line. Problem może stanowić nieznajomość poprzednich odsłon projektu .hack, z którymi jest w dużym stopniu związana, ale nawet bez tego zaplecza można czerpać przyjemność z jej lektury. Sposób przedstawienia perypetii grupy nastolatków, stawiających czoło wyzwaniom The World, powinien każdego wprawić w dobry humor. Manga ta nie aspiruje do bycia pozycją ambitną, co wychodzi jej tylko i wyłącznie na dobre.