Tanuki-Manga

Jak napisać recenzję oneshotów, żeby nie zdradzić zbyt wiele i nie ugrzęznąć w kałuży ogólników? Zwłaszcza gdy ma się do czynienia ze zbiorem ani specjalnie dobrym, ani bardzo złym? Ot, przeciętną kompilacją czasami bardzo krótkich prac, których nie łączy żadna wspólna idea. Jak taki zbiór ocenić? Ba, czy wystawienie sprawiedliwej oceny całości, na którą składają się prace o bardzo różnym poziomie merytorycznym i należące do różnych gatunków, jest możliwe?Takie oto pytania krążyły mi po głowie, kiedy zasiadałam do pisania poniższego tekstu.

Większość zawartych w zbiorze Time Killers historii cechuje się raczej prostą fabułą i niesie mało skomplikowane przesłanie. Nie znaczy to, że są złe, raczej prezentują coś, co każdy widział już wiele razy i nic nie powinno go tu zaskoczyć. Historie lepsze przeplatają się z całkiem średnimi, przez co spada poziom całości. Co możemy tu przeczytać?

Shuri Todo trudni się niebezpiecznym fachem płatnego zabójcy. W wyniku niewielkiego niepowodzenia podczas wykonywania jednego ze zleceń odnosi obrażenia. Rany opatruje mu pewien nieznajomy, który wkrótce okazuje się kolegą z klasy w nowej szkole naszego bohatera. Niebawem chłopcom przyjdzie stoczyć spór natury ideologiczno­‑etycznej. Dlaczego jednak Shuri zakłada do pracy czapkę pilotkę z króliczymi uszami i jaki wpływ na jego życie miały nożyczki­‑króliczek, które dawno temu kupił mu ojciec?

Sasuke i Usakichi to dwaj ochroniarze, najemnicy żyjący w świecie, gdzie króliki stanowią humanoidalną rasę i żyją z ludźmi w trudnej koegzystencji. Nietrudno się domyślić, że nasza dwójka jest parą mieszaną, nikogo też nie powinno zaskoczyć, że jeden z nich nie jest zbyt mądry, ale prostotę umysłową nadrabia gorliwością i dobrym serduszkiem. Bohaterowie, wynajęci przez pewną leciwą rudą królicę, bronią pola pomidorów przed dwójką niecnych zbirów i, nie do końca umyślnie, pomogą jej osiągnąć katharsis.

Bezimienny bohater w samotności spożywa noworoczną kolację, gdy niespodziewanie staje przed nim możliwość spełnienia każdego życzenia. Jak wykorzysta szansę na odmianę życia?

Yoshio Fujiko rozpoczyna naukę w liceum i tym samym definitywnie zrywa z niechlubną fascynacją astronomią. Chce być normalny i, jako niegroźny przeciętniak, zdobyć serce koleżanki z klasy, Tezuki. Jak na ironię dziewczyna okazuje się fascynatką gwiazd, a na dodatek niegodziwy los sprawia, że na Ziemię przybywa trójka kosmitów. Mają oni za zadanie zniszczyć gatunek ludzki, Yoshio zaś przypadł zaszczyt zostanie egzemplarzem pamiątkowym. Chłopak musi się jednak na to zgodzić.

W przeddzień szesnastych urodzin Monaki, spadkobierczyni szkoły ikebany, do zamieszkiwanej przez nią i jej opiekuna rezydencji przybywa tajemniczy egzorcysta. Młodzieniec oświadcza, że na dziewczynę czyha demon, a on jest jej jedynym ratunkiem. Kim jest demon i jaka jest prawdziwa natura wysłannika Watykanu?

Powyższe opisy streszczają pokrótce fabuły dłuższych historii zawartych w tomiku. Żadna z nich nie jest specjalnie odkrywcza ani zaskakująca, prawdę powiedziawszy jawią mi się one jako sympatycznie, ale dość naiwne opowiastki z łatwym do przewidzenia zakończeniem. Pozostałe znajdujące się w tomiku historie są znaczeni krótsze. Przyznam, że im mniej stron zajmują, tym wydawały mi się ciekawsze i bardziej intrygujące. Z drugiej strony: im dłuższy oneshot, tym wyraźniej widać w nim sztampowość fabuły. Krótsza forma wychodzi autorce lepiej.

Wojownika z Czerwonej Ziemi i Nirai uważam za najlepsze z historii zawartych w tomie. Obie cechują się pewną tajemniczością, sprawiają wrażenie niespokojnego snu i pozostawiają czytelnika z wieloma niewiadomymi. Z chęcią dowiedziałabym się czegoś więcej o ich bohaterach. Zaraz za nimi plasują się Usa boy i Ubierz królewnę, mające zupełnie inny, lekki i humorystyczny wydźwięk. Sprawiły, że szczerze się uśmiechnęłam. Ich długość, a raczej krótkość, uniemożliwia streszczenie bez opowiedzenia całości, radzę więc zapoznać się z nimi osobiście.

O bohaterach nie da się powiedzieć zbyt dużo. Każdego da się scharakteryzować w najlepszym wypadku jednym lub dwoma słowami. Czasem nawet to jest niemożliwe, gdyż autorka dostarcza nam zbyt mało informacji. W większości przypadków mamy do czynienia z ludźmi młodymi, stojącymi w obliczy próby, podejmującymi istotne decyzje, które dotyczą ich życia lub podlegającymi przemianie. Trudno odmówić im sympatyczności, chociaż raczej żadne z nich nie zapadnie w pamięci na dłużej.

Pod względem graficznym zbiór trzyma równy, całkiem wysoki poziom. Prace powstałe na przestrzeni dziesięciu lat pozwalają zaobserwować rozwój artystyczny autorki. W tym miejscu muszę pochylić czoła przed warsztatem pani Kato. Kreska praktycznie się nie zmienia, od początku jest naprawdę dobra. Dostrzegalna jest ewolucja w sposobie rysowania oczu i nosów, ale to jedynie detale. Widać też dbałość o szczegóły i dużą kreatywność w kwestii elementów świata przedstawionego, jak np., wierzchowce niebędące końmi lub bardzo nietradycyjnie przedstawiona syrena. Przyznam, że oglądanie obrazków sprawiło mi o wiele więcej przyjemności niż śledzenie fabuły.

Sądząc po tekście znajdującym się z tyłu okładki polskiego wydania, głównym wabikiem na potencjalnych nabywców jest Co zdarzyło się w rezydencji Miyamauguisu, historia która dała początek Ao no Exorcist. Podejrzewam, że również w Japonii zbiór ten nigdy nie ujrzałby światła dziennego, gdyby nie sukces sagi o „wypędzaczach złego”. Nie ma w tym oczywiście nic dziwnego, tak działają prawa rynku. Fani pani Kato pewnie z radością rzucą okiem na jej wcześniejsze prace.