Tanuki-Manga

Jak wiadomo, każdy kij ma dwa końce i wtajemniczenie innych dzieci w misterny plan ucieczki oznacza nie tylko dodatkowe pary oczu, uszu i rąk, ale i całkiem spore ryzyko. Ktoś może być przecież prawdziwym szpiegiem, prawda? Cóż, wszystko może trafić szlag, ponieważ niedoinformowani Don i Gilda postanawiają działać na własną rękę, siostra Krone podejmuje kolejne kroki w celu przejęcia władzy w Grace Field House, zaś Emma, Norman i Ray analizują księgozbiór, który może okazać się mniej przydatny, niż im się wydaje… A wszystko to pod czujnym okiem mamy.

Mijają kolejne dni i termin planowanej ucieczki zbliża się wielkimi krokami. Słowem: napięcie rośnie. Komplikuje się też już wystarczająco pogmatwana sytuacja dzieciaków, które zmuszone są prowadzić grę pozorów na kilka frontów, nie tylko w stosunku do innych, ale również między sobą. Protagoniści chcą chronić resztę, kryją więc przed nimi prawdę; Norman próbuje oszukać Raya i znaleźć sposób, żeby zgodnie z życzeniem Emmy uciekli wszyscy. Ray gra na dwa fronty, oszukując nie tylko mamę, ale również pozostałą dwójkę. Siostra Krone postanawia przekonać dzieci do nawiązania bardzo ryzykownej współpracy, a Izabella… Taki węzeł gordyjski można rozwiązać chyba tylko cięciem… Grunt, że twórcy się w tym wszystkim nie gubią.

Lwią część tomu zajmują rozmowy oraz kombinowanie, więc podejrzewam, że niektórzy czytelnicy mogą powoli tracić cierpliwość i chcieć, żeby plan wreszcie wprowadzono w życie. Mam dla nich świetną wiadomość. Fabuła przyspiesza dopiero pod sam koniec, ale w tym tomie dzieje się kilka bardzo istotnych rzeczy, a ostatni rozdział to już akcja na najwyższych obrotach i… oczywiście świetny moment na przerwanie historii.

Technicznie tomik wypada podobnie jak poprzedni (bardzo gustowna obwoluta, bielutki papier, generalnie dobrej jakości druk i porządna edycja), z tym że na kilku stronach wyraźnie widać rozmyty druk. Tłumaczenie jest w porządku, chociaż wypatrzyłam jeden dosyć rażący błąd na stronie 171, gdzie w jednej z wypowiedzi pojawia się „tą akcję”. Cóż, tego korekta nie powinna była przepuścić.