Tanuki-Manga

Pewnego dnia golem spotyka w lesie ludzkie dziecko. Dziewczynka cieszy się na jego widok i natychmiast uznaje go za ojca. Golem pełni funkcję Strażnika Lasu, w którym dochodzi do spotkania. Decyduje się jednak opuścić to miejsce wraz z Somali, by odnaleźć jej rodziców. Strażnika czeka niełatwe zadanie z kilku powodów. W tym świecie występuje wiele różnych gatunków antropomorficznych stworzeń, jednak ludzi pozostało bardzo niewielu. Informacje na ich temat nie są powszechnie dostępne, więc podstawową metodą staje się chodzenie od wioski do wioski i zasięganie języka u miejscowych. Ludzie mają swoje powody, by nie dać się łatwo odnaleźć, co nie tylko utrudnia poszukiwania, ale też sprawia, że Somali nie może przyznawać się do tego, kim jest. Golem i ludzka dziewczynka w przebraniu minotaura zaczynają więc swoją wędrówkę, przy okazji odkrywając przed czytelnikami historię swego świata i żyjących w nim stworzeń.

Somali i Strażnik Lasu określiłabym na razie jako „mangę drogi”. Bohaterowie wędrują, stają się świadkami różnych wydarzeń, poznają nowe osoby i miejsca. Na razie opowieść skupia się na nakreśleniu świata przedstawionego, jego historii i praw nim rządzących, oraz oczywiście przedstawieniu bliżej głównych bohaterów. Jednocześnie autor(ka?) nie spieszy się z tym i o wielu rzeczach mówi mimochodem, powoli odsłaniając obraz. Powiedziałabym, że ta manga jest jak belgijskie czekoladki z wysokiej półki: nie zjada się ich szybko, ale siada się spokojnie z herbatą i delektuje. Nie dzieje się tu nic gwałtownego, co powoduje, że pospiesznie przerzucamy strony; wręcz przeciwnie. Świat, w którym rozgrywa się ta opowieść, na razie pokazany został jako rozległa kraina z ogromnymi lasami, polami i położonymi między nimi wsiami czy niewielkimi miasteczkami. Wszystko, co widzimy w pierwszym tomie, przywodzi na myśl średniowieczne fantasy – myślę że doskonale udało się oddać klimat miejsca, w którym brak pędu i gdzie nikt się nie spieszy, bo nie ma po co.

Uważnemu czytaniu każdej strony sprzyja zachwycająca oprawa graficzna. Bardzo rzadko spotykam w mandze tak wiele pięknych, szczegółowych ilustracji. Jedyną mangaczką o podobnym poziomie przychodzącą mi na myśl jest Kaoru Mori, autorka wydanych u nas przez to samo wydawnictwo Emmy czy Opowieści Panny Młodej (aczkolwiek w przypadku tej ostatniej uznałabym poziom za jeszcze wyższy ze względu na szczegółowość wzorzystych strojów). W Somali i Strażniku Lasu rysunki są dopracowane, szczegółowe i po prostu bardzo ładne. Prawie każdy kadr, nawet przedstawiający zbliżenia twarzy bohaterów, ma dokładnie narysowane tło. Duża część akcji dzieje się w puszczach i roślinność odwzorowana jest z wielką dbałością o detale. Kilka większych ilustracji przedstawiających bohaterów w lesie to coś, nad czym miałam ochotę się zatrzymać i podziwiać. Również postacie są rysowane ze szczegółami na każdym kadrze, autor(ka?) nie stosuje uproszczeń. Jest to warte odnotowania, biorąc pod uwagę wygląd golema, którego ubiór składa się z wielu elementów. Powiedziałabym, że ilustracja widoczna na obwolucie nie odbiega od poziomu rysunków wewnątrz mangi, oczywiście poza brakiem koloru. Sami możecie ocenić, czy to jest satysfakcjonująca oprawa graficzna.

Manga wydana jest bardzo dobrze. Cieszę się, że zdecydowano się na duży format (A5 – 21×14,8 cm), bo pozwala on docenić piękną kreskę. Lśniąca obwoluta pięknie się prezentuje, a przy okazji dobrze chroni okładkę, dla odmiany dość oszczędną. Duże skrzydełka sprawdzają się też jako zakładka. Pierwsza strona tomiku jest wydrukowana na kredowym papierze, w kolorze i podobnie jak obwoluta przedstawia głównych bohaterów. Na początku znajdziemy spis treści, a numeracja stron pojawia się na tyle często, że okazuje się on użyteczny. W tym tomiku zamieszczono sześć rozdziałów. Po każdym z nim występuje jedna lub dwie strony „opowieści na dokładkę” nawiązującej do treści danego rozdziału, najczęściej dopowiadającej coś na temat osób poznanych w drodze przez bohaterów. Poza tym tomik pozbawiony jest dodatków. Jakość druku i papieru jest bardzo dobra, co ma szczególne znaczenie przy bogatych w detale ilustracjach. Przekładowi polskiemu nie mam nic do zarzucenia. Dialogi brzmią naturalnie, dobrze się je czyta. Oddają też specyfikę języka, jakim posługuje się golem, i kontrastują go z językiem dziecka, jednocześnie nie popadając w przesadę. Nie dopatrzyłam się w tekście żadnych literówek ani błędów. Zarówno ze względu na jakość wydania, jak i samą mangę uważam, że jest to pozycja zdecydowanie warta uwagi. Polecam ją z czystym sumieniem i nie mogę się doczekać następnego tomiku.