Tanuki-Manga

Haitora opowiada swoją historię Golemowi, z którym od razu połączyła go nić porozumienia. Nic dziwnego, w końcu podobieństw między nimi jest więcej, niż widać na pierwszy rzut oka. Nie tylko obaj podróżują z przybranymi córkami, ale też obu pozostało bardzo niewiele czasu na tym świecie. Jest też jednak między nimi istotna różnica. Golem przygarnął opuszczoną dziewczynkę, natomiast Haitora był przyczyną osierocenia swojej podopiecznej. Tak jak wielu ludzi przed laty, on i jego rodzina padli ofiarą polujących na nich band nieludzkich stworzeń. Udało im się uciec, jednak czuli, że są w potrzasku – wszędzie wokół roiło się od łowców. To skłoniło mężczyznę do zamordowania spotkanej przypadkiem harpii i zjedzenia jej mięsa. Miał nadzieję, że przemieni to go wraz z żoną i córką w harpie i pomoże się ukryć. Jednak tak się nie stało: kobiety uległy bolesnej przemianie i skonały w męczarniach, zaś jego krew uległa skażeniu i powoli zatruwa całe ciało. Małą Uzoi spotkał dopiero po śmierci własnej rodziny oraz matki dziewczynki i postanowił zająć się nią w ramach odkupienia swoich czynów. Młoda harpia nie zna jednak prawdy. Do czasu… Okazało się, że nie spała tego wieczora i podsłuchała zwierzenia Haitory. Jak nastolatka zareaguje na wstrząsającą prawdę i jak zaważy ona na ich dalszej relacji? Bohaterowie są w trakcie trudnej przeprawy przez pustynię i powinni się trzymać razem. Konflikty, zwłaszcza teraz, mogą okazać się bardzo niebezpieczne.

Po dłuższym postoju w Mrówczym Mieście, gdzie Golem musiał zarobić na dalszą podróż, historia wraca na stare tory. Bohaterowie wciąż są w drodze. Poznają nowe osoby oraz miejsca i opuszczają je. Haitora i Uzoi towarzyszą im przez dwa pierwsze rozdziały tego tomiku, później żegnają się. Poszczególne rozdziały ponownie zyskują bardziej epizodyczny charakter, jednak w jednym z mijanych miasteczek Golem i Somali spotykają Shizuno i Yabashirę – stworzenia z gatunku ogrowatych trudniące się ziołolecznictwem, które poznali w pierwszym tomiku. Być może to oni będą teraz towarzyszami podróży głównych bohaterów? Fabuła w dalszym ciągu toczy się spokojnym rytmem, skłania do refleksji i koncentruje się na poznawaniu nowego świata. Coraz wyraźniej daje się jednak odczuć niepokojący klimat. Po pierwsze, czas Golema jest policzony, a cel wędrówki wydaje się odległy; nie wiadomo nawet, jak bardzo. Bez jego opieki Somali będzie naprawdę bezbronna. Wiąże się to z drugim źródłem niepokoju. Poznajemy kolejne historie ludzi, coraz bardziej chwytające za serce i tragiczne. Świat przedstawiony, mimo że piękny i tajemniczy, okazuje się też bardzo okrutny. Aż strach pomyśleć, co jeszcze zobaczymy w następnych tomach.

Jakość wydania utrzymuje dobry poziom. Matowa obwoluta z lakierowanymi elementami prezentuje się przepięknie. Widoczni są na niej Golem i Somali nad lśniącą sadzawką, ale tym, co najbardziej podoba mi się w tej ilustracji, jest efektowna gra świateł. Obwoluta jest zaopatrzona w duże skrzydełka, które można z powodzeniem wykorzystać jako zakładkę. Po otwarciu tomiku widzimy stronę tytułową, która została wydrukowana w kolorze, na kredowym papierze. Zdobi ją kolejna ilustracja z głównymi bohaterami, tym razem zajętymi gotowaniem. Dalej znajduje się spis treści. W tym tomiku zamieszczono sześć rozdziałów: od 20. do 25. Nie ma tutaj rozdziałów bonusowych, jednak na końcu każdego rozdziału jest jedno­‑dwustronicowy dodatek podsumowujący jego treść. Jakość użytego papieru jest bez zarzutu, jednak druk niestety nie. Jest kilka stron w drugiej połowie tomiku (np. 84, 89), gdzie ewidentnie coś poszło nie tak: część druku jest blada, jakby przygaszona. Co więcej, kiedy porównałam ten tomik z pierwszą częścią, widać, że w całej mandze nastąpił spadek jakości. W pierwszej części druk był zdecydowanie bardziej nasycony, co za tym idzie, komiks wyglądał żywiej, a ilustracje bardziej korzystnie. Mam nadzieję, że zostanie to poprawione: przy tak pięknych rysunkach aż prosi się, by druk był wyrazisty. Przekład, tak jak dotychczas, prezentuje wysoki poziom. Nie zauważyłam żadnych błędów ani literówek.