Tanuki-Manga

Przecież jest ekranizacja xp
[link]

To może spróbuj sobie wyobrazić, że mówi głosem Gina z Hotarubi no Mori e…

Wie, ale z zasady nie kupuje mang po polsku, więc nie bardzo się przejęła ;) Co najwyżej pośmiała z błędów językowych w newsie.

*nie są prawdziwe, matko bosko…

Przeczytałam i czuję pewien dyskomfort w związku z nielogicznością zakończenia.  kliknij: ukryte  Jeśli transakcja została przeprowadzona przed wprowadzeniem nowej zasady, to ta nowa zasada nie powinna obejmować Minoru. Ale jeśli wprowadzenie zasady wpływa na wszystkie wcześniejsze akcje związane z notatnikiem, to korzystanie z niego nie ma nic wspólnego z inteligencją i planowaniem, ale odbywa się na zasadzie Woli Autora i Deus ex machina. Sytuacja może się w każdej chwili zmienić, bo tak. I można powiedzieć, że shinigami to niemoralne istoty i nie muszą być uczciwe wobec ludzi, ale autor powinien traktować czytelnika trochę poważniej.
 kliknij: ukryte  Wesołe jest też, że pieniądze w banku nie jest prawdziwe, prawdziwa jest wyłącznie gotówka w garści. Gdyby bohater operował wyłącznie przelewami, to Ryuk by się chyba nie zorientował…

lol, widzę dungeon meshi na liście, głosuję na dungeon meshi…

No tak. Z jednej strony komiksy jak ten mogą stać się dobrą podstawą do przemyśleń/dyskusji na tematy psychologiczno/społeczne, ale istnieje ryzyko poczucia „zobowiązania” do odkrycia siebie w podobnym stopniu, co autor.
Z drugiej strony czytelnik ma pełne prawo do odbioru akurat tego komiksu jak każdego innego komiksu… Nie mamy przecież pewności w jakim stopniu dzieło jest szczere, ile tam podkolorowania faktów. Chociażby ten fragment, kiedy autorka pisze, że wykreowała siebie kjutniejszą niż jest naprawdę.

I nie próbuję Ci powiedzieć, co masz robić albo myśleć, to tylko moja refleksja :D Mam jej w sumie więcej, ale nie będę się już rozpisywać.

Z redaktorskiego obowiązku zapoznałam się z komiksem i zasadniczo mogłabym zgodzić się z przedmówcą, ale po namyśle stwierdzam, że zgodzić się nie mogę. Pisze on, że powstrzymuje się przed oceną „czyjejś prawdziwej historii”, że byłby to „absurd”... Mi absurdem wydaje się uciekanie przed oceną, być może jest to też trochę nie fair wobec autorki. Nie chodzi tu o rzucenie numerem, ale wyartykułowaniu wrażeń, chociażby sam na sem ze sobą. Co więcej autorka, podejmując decyzję publikacji swoich doświadczeń, dobrowolnie się na tę ocenę wystawia. Albo wzbudzimy sobie jakąś refleksję na temat tych obrazków, albo zachowamy obojętność i zatrzymamy się na hmmm przyjemności (?) czytania o jej problemach psychicznych tudzież „podziwianiu” sceny, w której jedna pani próbuje wymacać błonę dziewiczą drugiej pani.
Świadomość, że nie jest to do końca fikcja może okazać się lekko niekomfortowe. Oto jesteśmy świadkami czyichś intymnych wyznań, momentami może nawet zbyt intymnych. Pełna obojętność jest niemożliwa bez wyłączenia empatii i świadomości siebie, a potraktowanie tego jako „rozrywki” nie wydaje się być do końca na miejscu. Może właśnie dlatego należy się „bać” sięgać po tę mangę? ;p

Junko Juneczko naprawdę nie wie, kiedy skończyć…

uwielbiam, kiedy ktoś przytacza ten cytat z Sienkiewicza i wypacza jego sens xD chyba, że chodzi o to, by autorka sobie wstydu oszczędziła lol…
Ale do rzeczy
 kliknij: ukryte  myślę, że to ciągle jest strasznie głupawo śmieszne i w tych kategoriach daje radę. Serio :D I nie wydaje mi się, żeby ktokolwiek pozwolił, by sępaj naprawdę umarł, to nie jest tego typu historia. I myślę, że chodzi o to, by Kae zrozumiała, że to jego tak naprawdę kocha~ i będzie jedyny słuszny finał… chyba, ze Junko na spółę ze swoimi wydawcami zdecyduje się ciągnąć to dalej. Ale ile można?

Podpisuję się pod recenzją :D Bardzo miłe czytadło całkowicie zepsute przez „bonusy”.

Dziękujemy za info.

uwaaah  kliknij: ukryte  dałam się tak oszukać! seiyuu­‑kun wydawał się taki sympatyczny, już miałam nadzieję, że dochodzimy do jakiejś konkluzji uczuciowej. W końcu przyjaciel z dzieciństwa i w ogóle, a tu takie rozczarowanie… boli tym bardziej, że drań wyraził upodobanie do karaage i mi się w zacieszu przełożyło na wiadomokogo :( *rzuca butem*. Ble autorko, można było z wdziękiem zakończyć, a ta głupią dramę kręci.

 kliknij: ukryte  Nie ma seksów, ledwo się całują, a i to z oporami… ;)

Czytałam to kiedyś i rzuciłam z hukiem po dwóch(?) rozdziałach, teraz powróciłam i cóż… bawię się nieźle, ale mam wrażenie, że jak tylko przestanę uważać i zapomnę, że mam mieć 120% głupawki, to trafi mnie jasna cholera :D Sępaj jest ah najlepszy, kouhai jest głupawo kawajny, klasowi koledzy totalnie beznadziejni, Shima wspaniała, a Kae to klasyczna idiotka o złotym sercu z nieklasycznie wypaczonym fudziosiowo mózgiem :D Jeśli zabrać fudziosiowanie… nie zostaje nic wartego uwagi ani w bohaterce, ani w historii…

Kocham Gido, kocham tę kobietę. Nie dość, że historia jest niesamowicie urocza z przeuroczymi bohaterami… aw, Suguru T_T rozdział o mochi sprawił, że dostałam mokrych oczu… to jeszcze świetnie napisana, „łatwa w obsłudze” książka kucharska. Sprawdzam sobie powolutku te przepisy, w miarę możliwości i wszystko jest pyszne ;3

Zrosiłam lekturę tej mangi łzami. Rzęsistymi łzami śmiechu. Graficzny koszmarek. Pozycja obowiązkowa dla łowców cudów anatomicznych! 8D Yaoi hands & co straszą na niemal każdej stronie. Zresztą wystarczy spojrzeć na okładkę~

Fabularnie jedna wielka głupiutka klisza, ale widziałam gorsze…

hahahaha ale ubaw… :|  kliknij: ukryte  jestem w żałobie i zła na pana autora. Od czapy, wszystko tak strasznie od czapy! A Hisokę na stos, niech płonie!


Nie no, serio… co to miało być? Ten przeciągający się pojedynek mnie dobijał, a teraz jakieś killing spree.

Bardzo proszę, mam nadzieję, że się nie zawiedziesz ;) hmmm wydaje mi się, że hameln to jednak inny rodzaj krzywości. Chyba, że masz na myśli krzywą osobowość MC xD
Beelzebuba jeszcze nie czytałam, miałam na myśli szeroko spotykane klisze bez celowania w konkretne tytuły.

z tego samego powodu, dla którego mangowe Kami­‑sama no Iutoori nie jest połączone z filmową adaptacją: ktoś się zagapił. W tym konkretnym przypadku ja. Poprawione.
Następnym razem z uwagami technicznymi w kwestii mangowych ogryzków zapraszam na pmkę lub profil.

rozdział 351 był ładny, ale strasznie od czapy. Oczywiście Kuroro i Hisoka w wersji SD to wielki zaciesz, ale jak już zbaczamy z głównej osi fabularnej, to wolałabym zobaczyć gdzie Killua plażuje… Poza tym  kliknij: ukryte  skąd u pana Lucifera shalnarkowe techniki? zaniepokoiło mnie to. Czyżbym coś przegapiła? Shalnark to moje ulubione dziecko z trupy :<

To był bardzo ładny rozdział, z wielu powodów.

No i właśnie o to chodzi, Thou shalt not die – Kimi Shinitamou koto nakare, to najsłynniejsze dzieło Akiko Yosano.
Trzeba czuć skojarzenie, inaczej zasadnicza część zabawy znika.

Pomysł, aby w głównych rolach obsadzić same znane nazwiska, jest zwyczajnie genialny. Kiedy spływający rzeką niedoszły samobójca przedstawił się jako Dazai Osamu chrumknęłam a wręcz chrumkłam. Mamy tu doprawdy całą japońską klasykę, a w późniejszych rozdziałach pojawia się też klasyka zachodnia i ocieraniu łez radości nie ma wręcz końca. Aby w pełni docenić urok tego pomysłu potrzebna jest jednak chociaż pobieżna znajomość życiorysów i twórczości pierwowzorów bohaterów. To właśnie postaci są największą siłą tej historii. Wykreowano je naprawdę zgrabnie i z humorem. Ale? Ten największy plus jest też, niestety, największym minusem. Bohaterów jest zwyczajnie za dużo, strony mangi zapełnia stado indywidualności, które wchodzą sobie w drogę i zaćmiewają się wzajemnie, dając dowód prawdziwości przysłowia, że co za duzo, to niezdrowo…
Fabuła? Coś, co pierwotnie zapowiadało się na lekką komedię, szybko transformuje się w wojnę na moce Agencji Detektywistycznej – ci dobrzy, z Mafią – ci źli. A potem pojawia się jeszcze Gildia – jeszcze inni źli, których chcą zaorać wszystko. I niby obie złe organizacje mają jakieś Plany i uzasadnione Intencje, i bardzo Knują, to… w efekcie wszystko sprowadza się do prezentowania kolejnych Nazwisk i ich Mocy, co pomalutku zaczęło mnie męczyć. Początkowy entuzjazm diabli wzięli.
Jedyne co pozostaje, to cieszyć się ładną kreską i „smaczkami”, do czasu, kiedy natężenie „smaczków” zacznie mdlić.

niech będzie, że moje przewrażliwienie i zły moment. Może nawet moderacja powinna całą dyskusję od mojego pierwszego komentarz wyciąć lol…