Tanuki-Manga

Shion i Mion Sonozaki urodziły się jako bliźniaczki. Tradycja rodu Sonozaki nakazywała, aby w takich przypadkach pozostawić przy życiu tylko to dziecko, które przyszło na świat jako pierwsze. W ten sposób chciano uniknąć sporu o to, które ma zostać później głową rodziny. Ale czasy się zmieniły i tym razem zdecydowano się na bardziej humanitarne rozwiązanie. Gdy tylko ciut podrosła, Shion została odesłana do żeńskiej szkoły katolickiej (swoją drogą, czyżby Kościół Katolicki miał w Japonii monopol na prowadzenie szkół żeńskich?) z internatem, zaś Mion pozostała w Hinamizawie, przygotowując się do objęcia pozycji przywódczyni Sonozakich. Jednakże duszna atmosfera szkoły nie przypadła Shion do gustu. Korzystając z pomocy zaufanych pracowników rodu, uciekła z niej i zamieszkała w miasteczku Okinomiya, położonym nieopodal rodzinnej wioski.

Na kim może polegać? Jak się okazało, przede wszystkim na siostrze, która bez wahania udziela jej porad dotyczących aktualnej sytuacji, zastrzegając, aby unikała pojawiania się w Hinamizawie, gdyż ich babcia, aktualna głowa rodu, byłaby wściekła. Świadoma tego Shion prowadzi normalne życie, ukrywając się naturalnie przed resztą rodziny. Pewnego dnia spotyka Satoshiego – chłopaka z Hinamizawy, który szybko wpada jej w oko. Niestety jest on przeświadczony, że spotyka się z Mion, zaś Shion nie bardzo może go z tego błędu wyprowadzić. Aby być z Satoshim, Shion co jakiś czas zamienia się „rolami” z siostrą – i dzięki temu poznaje lepiej niewesoły los Satoshiego, którego rodzice zginęli w niewyjaśnionych okolicznościach, zaś on sam żyje pod jednym dachem z sadystycznymi opiekunami, znęcającymi się szczególnie nad jego młodsza siostrą.

Drążąc sprawę, Shion mimo woli coraz więcej dowiaduje się o ponurych wydarzeniach w Hinamizawie i klątwie, która rzekomo ciąży na wiosce, a także nad jej ukochanym. I choć chciałaby mieć z wioską jak najmniej wspólnego, szybko okazuje się, że nie jest to możliwe. A im bliżej jest prawdy, tym bliżej jest także wkroczenia na ścieżkę, która prowadzi ku cierpieniu i nieszczęściu. Czy jest możliwe, aby przerwać krąg śmierci, który zaciska się wokół wioski? A jeśli kogoś nie można ocalić, to czy chociaż nie będzie dane go pomścić?

Księga uświadomienia jest pierwszą z drugiego cyklu mang, określanego mianem „cyklu odpowiedzi”. Tomik ten jest ściśle powiązany z Księgą dryfującej bawełny. Stanowi do niego wprowadzenie, opowiadając o wydarzeniach go poprzedzających, a następnie przedstawiając całą opowieść na nowo, tyle że z perspektywy Shion. No właśnie, to pierwsza manga z serii Gdy zapłaczą cykady, gdzie główną postacią jest dziewczyna. Acz trzeba zaznaczyć jednocześnie, że Shion jest mimo wszystko osobą spoza Hinamizawy, podobnie jak poprzedni narratorzy. Na tym nie koniec różnic – fabuła rozciągnięta jest w czasie i przedstawia losy Satoshiego, a dopiero potem historię Keichiego. Manga jest też dwukrotnie dłuższa od poprzedniczek, gdyż zamyka się w aż czterech tomach.

Przyznam, że ciut obawiałem się tej długości – w połączeniu z częściową powtarzalnością, typową dla tego cyklu, zapowiadało to poznawanie po raz kolejny tego samego. Ale jak się okazało, obawy te były raczej bezpodstawne. Ba, mimo obecności wątku romantycznego, fabuła staje się mroczna i dramatyczna wcześniej niż poprzednie opowieści z Hinamizawy, a lektura wciąga. Tak naprawdę dopiero teraz cała masa wydarzeń przedstawionych w Księdze dryfującej bawełny nabiera sensu. Co więcej, nie brakuje tu niespodzianek fabularnych, także takich, jakich chyba mało kto się spodziewał. Sprawia to, iż czytelnik nie ma wrażenia zmęczenia i obcowania z nie tylko odgrzanym, ale i rozciągniętym kotletem.

Tym, co jest chyba najciekawsze, pozostaje historia Satoshiego – o którym sporo się nasłuchaliśmy w poprzednich tomach, ale w żadnym z nich tak naprawdę nie wyjaśniono, o co dokładnie chodziło. Tutaj zresztą też nie opowiedziano wszystkiego, ale udzielono wystarczającej ilości informacji, aby zaspokoić podstawową ciekawość czytelników. Zresztą specyfiką tej mangi pozostają właśnie niedopowiedzenia i poszlaki dotyczące możliwych wyjaśnień. Tu nie jest inaczej – poznajemy całą historię Shion i Mion, ale dostajemy kolejną porcję zagadek. Co z tego, że lista podejrzanych zaczyna się zawężać – zostawiono tyle niewyjaśnionych kwestii, że czytelnik nadal może się głowić i kombinować samodzielnie, co, jak, kto i kogo. Druga połowa mangi, czyli wątek Keichiego, to coś, co już znamy, więc czyta się to szybciej. Jednak sam Keichi nie jest szczególnie ważną postacią – cały czas w centrum uwagi pozostają Shion oraz Mion, zaś relacje między siostrami komplikują się, skacząc od sympatii i oddania po wrogość. Stopniowo można dostrzec niepokojące symptomy w zachowaniu Shion, a kolejne święto dryfującej bawełny sprawia, że lont emocjonalnej bomby, którą dziewczyna jest już od dłuższego czasu, zaczyna się tlić. Przemiany w niej zachodzące stanowią oś całej historii.

Spokojnie mogę stwierdzić, że Księga uświadomienia to kolejny udany tytuł z tego cyklu, a dla tych, którzy chcieliby poznać prawdę związaną z Shion i Mion – wręcz obowiązkowy, gdyż autentycznie stawia na głowie to, co już poznaliśmy w Księdze dryfującej bawełny. Za rysunki odpowiada ponownie Yutori Houjou, której charakterystyczna kreska znana jest czytelnikom poprzednich czterech historii z Hinamizawy. Manga zawiera też zbliżoną ilość makabry, acz zauważalne jest, iż wszystko, co mroczne i niepokojące, tu zaczyna się wcześniej niż w poprzednich tomach. Można natomiast zauważyć, że wątków, które dałoby się odczytywać jako paranormalne jest tu wyraźnie mniej niż w niektórych poprzednich opowieściach, choć to oczywiście kwestia interpretacji.

W zasadzie jedyną dostrzegalną wadą tego tytułu jest to, że w drugiej połowie przyjdzie nam na nowo obserwować doskonale już znane czytelnikom wydarzenia. Jednakże perspektywa ich pokazania oraz narracja sprawiają, że nie powinno to przeszkadzać. Poza tym Księga uświadomienia jest zdecydowanie wartym uwagi komiksem, który mogę polecić z czystym sumieniem.