Tanuki-Manga

Trzeci tom mangi Vassalord to prawdziwa parada sukinsynów. Po pierwsze, poznajemy starą „miłość” Johnny'ego – obdarzonego anielską urodą i wyjątkowo parszywym charakterem sukkuba, Barry'ego. Nasz demon okazuje się sadystą i miłośnikiem wnętrzności Addy'ego, co oczywiście nie podoba się wampirowi. Jak na złość, tym razem Chris nie przybywa na ratunek, a kiedy już się pojawia, jego pan wyraźnie daje mu do zrozumienia, że przez jakiś czas powinni trzymać się na dystans. Biorąc pod uwagę fakt, że Cherry jest zajęty niańczeniem Harolda, ściganego przez tatusinych sługusów, drogi panów chwilowo się rozchodzą. Drugi czarny charakter to Liu, włoski mafiozo, który ma równie szpetne upodobania, co gębę. Oj, dzieje się, dzieje…

Sprawa tytułowego narkotyku toczy się powoli, a autorka niechętnie rzuca choćby strzępy informacji. Owszem, w tomie trzecim uchyla nieco rąbka tajemnicy, ale nie sposób pozbyć się wrażenia, że to zaledwie wierzchołek góry lodowej i jeszcze nie raz czeka nas zaskoczenie. Żeby nie było, nie narzekam, zwłaszcza że wspomniani we wstępie nowi bohaterowie skutecznie urozmaicają fabułę okrutnymi popisami. Ostatecznie mamy do czynienia z sukkubem­‑świrem i włoską mafią, której fantazji w wykańczaniu zdrajców i wrogów nie brakuje, a pani Chrono chętnie korzysta ze wszystkich sposobów (kwas, przede wszystkim różne zastosowania kwasu). Kolejna część utwierdza mnie w przekonaniu, że to jedna z bardziej interesujących i złożonych fabularnie mang dostępnych na polskim rynku. Vassalord broni się jako komiks sensacyjny z elementami nadnaturalnymi, natomiast „związek” głównych bohaterów funkcjonuje gdzieś na drugim planie i w zasadzie stanowi tylko okazję do fanserwisu. Biorąc pod uwagę, jak wiele nowych wątków wplata mangaczka wraz z nowymi bohaterami, nie mamy co liczyć, na szybkie rozwiązanie sprawy. Natomiast bardzo mnie cieszy większa ilość miejsca poświęconego detektywowi Craigowi – uwielbiam detektywów w stylu starych seriali amerykańskich, a Craig jest żywcem wzięty z takowego.

Naturalnie również wydaniu należy się słów kilka. Studio JG ponownie nie zawodzi, podsuwając czytelnikom tomik z obwolutą (kocham ten czarny matowy lakier!) i kolorową „wkładką”, tym razem prezentującą wszystkich ważniejszych bohaterów, jacy pojawili się do tej pory. Spis treści również został wydrukowany w kolorze na papierze kredowym – tytuły rozdziałów brzmią bardzo tajemniczo i dopiero po lekturze nabierają sensu, co należy uznać za celowy zabieg autorki. Nie mam żadnych uwag w kwestii jakości druku, która pozostaje bardzo dobra. Rzuciły mi się w oczy tylko dwa drobiazgi – na 69 stronie trafiła się literówka, „czymś” zamiast „czym”, a na 164 źle przycięto stronę, przez co połowa dymku z tekstem „wyparowała”. Na szczęście był to fragment piosenki, a nie jakiś istotny dialog, dlatego strata nie jest bolesna. Mam za to jedno małe „ale” do tłumaczenia – kiedy czytam dialogi, czasami autentycznie wyczuwam brak jakiegoś mocniejszego przekleństwa. Nie oskarżam tłumaczki o cenzurowanie wypowiedzi bohaterów, nie jestem też zwolenniczką „przecinków” co drugie słowo, ale panowie nie obracają się na salonach i serio, bywają momenty, kiedy przydałaby się ta „kobiecina lekkich obyczajów”. Wracając jednak do meritum – poza grafiką autorki, tomik jest pozbawiony dodatków, nawet reklam, gdyż ostatnią stronę zajmuje stopka redakcyjna.