Tanuki-Manga

Wyobraźcie sobie miasto, w którym trup na ulicy nie robi najmniejszego wrażenia. Miasto, w którym człowiek ze zwierzęcymi elementami ciała nikogo nie dziwi. Miasto, w którym trzeba zapomnieć o czymś takim jak sumienie i robić wszystko, co tylko się da, aby przeżyć. W takim właśnie mieście toczy się akcja mangi Dogs: Stray Dogs Howling in the Dark. Komiks składa się z czterech pozornie odrębnych, nie tworzących spójnego ciągu fabularnego, części. Każda z nich opowiada krótki fragment z życia czwórki ludzi, którym przyszło znaleźć się we wspomnianym już mieście; wszystkie zaś łączą się poprzez osoby bohaterów oraz jedno miejsce – restaurację Buon Viaggio.

Głównymi postaciami dramatu są Mihai, Badou, Naoto i Heine. W pierwszym rozdziale zobaczymy jak Mihai, niegdyś zabójca, decyduje się na konfrontację ze swoim byłym wychowankiem Ianem, odpowiedzialnym za śmierć Mileny, kobiety, którą Mihai kochał. Następny rozdział przedstawia, delikatnie mówiąc, nieprzyjemną sytuację, w jakiej znalazł się Badou, w teorii prywatny detektyw, w praktyce „chłopiec od wszystkiego” – od łowcy skandali po zabójcę. O ile pozostałe części są raczej poważne, ta jest zdecydowanie komiczna. Badou na głodzie nikotynowym to zjawisko bezcenne. Kolejny epizod opowiada o osieroconej w młodym wieku Naoto, której rodzice zostali brutalnie zamordowani. Teraz Naoto, wychowywana i trenowana przez tajemniczego Fuyumine, żyje tylko po to, by się zemścić. W ostatniej części poznajemy znajomego Badou – albinosa imieniem Heine, zdolnego do niemal natychmiastowej regeneracji. Pod wpływem impulsu Heine ratuje od prostytucji niemą dziewczynę, przez co ściąga na siebie gniew szefa miejscowego gangu.

Wszyscy ci ludzie idealnie zaadaptowali się do swojego środowiska; na tyle dobrze, by nie tylko przetrwać, ale też siać postrach w przestępczym półświatku. Wyzbyli się wszelkich skrupułów, prawie całkiem stracili szacunek dla ludzkiego życia. A jednak w każdym z nich pozostało dostatecznie dużo typowo ludzkich emocji, by nie stali się bezdusznymi potworami czy maszynami do zabijania, by mogli pozwolić sobie na gest życzliwości wobec innych, nawet jeśli z niezbyt szlachetnych pobudek. I, co ważniejsze, każde z nich potrafi wzbudzić sympatię i sprawić, że człowiek życzy im jak najlepiej.

Manga daje odczuć czytelnikowi, że autor dla każdego ze swoich bohaterów zbudował dokładną i przemyślaną historię, ale w tym jednym tomiku mamy szansę poznać jedynie jej krótkie wyrywki. Zaprezentowane epizody stanowią zaledwie wstęp do głównej opowieści i na celu mają przede wszystkim przedstawienie bohaterów. Fragmenty dobrane są w taki sposób, by możliwie najmocniej zaostrzyć apetyt; czytelnik chce wiedzieć, co będzie dalej, chce poznać przeszłość poszczególnych bohaterów, mówiąc krótko – chce więcej. I więcej dostaje, bowiem manga doczekała się kontynuacji w postaci serii Dogs: Bullets & Carnage oraz dwóch dodatkowych pojedynczych historii. Oczywiście, jeśli ktoś bardzo chce, może potraktować mangę Dogs nie jako wstęp do czegoś większego, ale jako zamkniętą całość. Musi się wtedy jednak przygotować na liczne niedopowiedzenia i niewyjaśnione wątki. Poprzestając na tym jednym tomie nigdy nie dowie się skąd pochodzą blizny Badou, czym jest „obroża” Heine, czy też kim są Giovanni i Lily, albo czemu Bishop wydaje się zbyt podejrzany, by być tylko zwykłym niewidomym księdzem. Brak takich informacji pozostawia pewien niedosyt, może nie bardzo dokuczliwy, ale jednak.

Dogs to manga sensacyjna, po brzegi wypełniona akcją, spektakularnymi pojedynkami i pościgami po dachach (no dobrze, jednym pościgiem po dachach). Precyzyjna i dynamiczna kreska Miwy Shirowa jest jakby stworzona do tego, by takie właśnie sceny rysować. Dodatkowo, niezależnie od tego, czy autor uderza w poważny ton, czy wrzuca elementy komediowe, potrafi znakomicie oddać emocje postaci poprzez wyrazistą i świetnie rozrysowaną mimikę twarzy bohaterów. Dla samej strony graficznej warto zaznajomić się z tym tytułem.

W zasadzie jedynymi osobami, którym nie poleciłabym tej mangi, są młodsi czytelnicy oraz ci, którzy nie tolerują przemocy i nagości, choć nie są one jakoś specjalnie mocno wyeksponowane. Pozostali zaś mogą bez wahania sięgnąć po tę dosyć przyjemną, nieprzesadnie ciężką lekturę.