Tanuki-Manga

W czwartym tomie Drug­‑Ona bohaterowie walczą z człowiekiem­‑sprężyną (tak, takim robiącym „pią pią”), organizują na zakazanej wyspie piknik i popijawę, dyskutują na temat dorastania i rozpamiętują przeszłość. W międzyczasie trzeba zająć się parą nieproszonych gości, pragnących skorzystać ze Źródła – ot, kilka kolejnych epizodów z życia łowców i związanych z nimi osób. Głównego, spinającego to wszystko wątku nie widać i mało prawdopodobne, abyśmy do końca komiksu się go doczekali, szczególnie że autorce wyraźnie brakuje konceptu i z tomiku na tomik fabuła robi się coraz słabsza. O ile na początku Drug­‑On potrafił zrobić dobre wrażenie tajemniczością i suspensem, tak na etapie czwartego tomu dostajemy już tylko naciągane dramaty obyczajowe, marny humor i odrobinę gore.

Niespecjalnie zajmującą lekturę recenzowany tomik nadrabia przyzwoitym wydaniem, standardowym dla nowych komiksów Studia JG. Docenić trzeba gustowną obwolutę, przetłumaczone onomatopeje i niezły druk, a skrytykować – słabo wydrukowane kadry zajmujące więcej niż jedną stronę i nieprawidłowe klejenie, na stronach bez wewnętrznego marginesu utrudniające zapoznanie się z całą treścią. Jeżeli chodzi o redakcję i tłumaczenie, trudno o zastrzeżenia; błędów nie udało mi się dostrzec, liternictwo pozostaje bez zarzutu i tylko w niektórych miejscach zbyt mała czcionka wzbudziła moją irytację. Pewnie mało kto zauważy, ale w tłumaczeniu zmieniła się nazwa zakazanej wyspy – z „Dragon's Beak” w tomie pierwszym na „Dragon's Break”. Która z nich była prawidłowa, nie sposób stwierdzić bez znajomości oryginału.

W dodatkach nic nowego – biogram autorki na jednym ze skrzydełek obwoluty, krótki przegląd postaci na wstępie i dwa kadry poświęcone na humor na str. 175. Zgodnie z panującym w tym zakresie trendem, w recenzowanym tomiku nie znajdziemy żadnych reklam.