Tanuki-Manga

Smutne i pełne przeszkód jest życie syna szefa chińskiej mafii. Cóż z tego, że bogaty, przystojny, uwielbiany przez podwładnych, kiedy starszy brat to dupek, wykorzystujący go do najbrudniejszej roboty i przypisujący sobie wszystkie zasługi. Ale nie to najbardziej boli Fei Longa (bo tak zwie się nasz bohater tragiczny) – tak jak większość komiksowych sierotek, pragnie on tylko uznania ojca. Loki też tak ma, to chyba cecha charakterystyczna adoptowanych bohaterów, taki kompleks. Lecz kiedy wydaje się, że będzie już tylko gorzej, na horyzoncie pojawia się promyczek nadziei w postaci szlachetnego i rycerskiego (taa, jasne, a świstak siedzi i zawija…) Asamiego!

Wspaniały, przystojny i męski Asami uświadamia Fei Longowi, ile jest wart i że powinien zadbać o własną przyszłość. A że przy okazji doprowadza do otwartego konfliktu między braćmi i znacznego (w zasadzie to nieodwracalnego) pogorszenia stanu zdrowia ich tatusia, to insza inszość. Gdzieś w tle szwenda się dwulicowy chiński polityk z ambicjami i mnóstwo smutnych panów w garniturach.

Żeby fanki głównych bohaterów nie czuły się zawiedzione, wspomnę dwa słowa o Takabie, który pomyka sobie radośnie w pierwszym rozdziale, przynajmniej do czasu, aż Asami dopada go w swoim klubie, w ciemnym, pustym pokoju z dużą sofą… Ale kto by tam zawracał sobie głowę seksem, kiedy Ayano Yamane poświęca tom na fabułę! Druga część to wprowadzenie do dłuższego epizodu, którego akcja rozgrywa się w Hongkongu – byłaby z tego niezgorsza opowieść sensacyjna (znaczy się, w sumie jest), gdyby nie perwersyjny seks, wciskany gdzie się da. Poza tym jestem bardzo usatysfakcjonowana lekturą, zastanawia mnie tylko, kto podmienił osobowość Asamiemu, tudzież jak fatalny gust ma Fei Long, skoro uznał takiego samca alfa za wartego zainteresowania.

Już zupełnie poważnie – drugi tom jest naprawdę interesujący, ponieważ oferuje czytelnikowi coś więcej niż tylko patologiczny związek i na dodatek zapowiada mnóstwo ciekawych wydarzeń. Każdy znajdzie tu coś dla siebie, gdyż z pewnością od teraz nie zabraknie ani scen łóżkowych, ani strzelanin i pościgów. Ja cieszę się na samą myśl, ile czeka mnie efektownych ujęć cierpiącego, długowłosego chińskiego bisza. Co prawda jego motywacja jest cokolwiek dziwna i jakoś tak nie do końca pasuje mi do szefa grupy przestępczej, ale co tam, nie on jeden w tej mandze zachowuje się jak czterolatek w piaskownicy.

Kolejna dobra wiadomość jest taka, że ostatni rozdział to następna część znanej z pierwszego tomu opowiastki DNA miłość. Tym razem Hiyama wraz z ojcem odwiedzają chorego Mizuno i jego tatę, pozostawionych na pastwę losu przez panią domu, która wyjeżdża z koleżankami na wycieczkę. Krótkie, ale jak zwykle szalenie sympatyczne spotkanie.

Wydanie utrzymało dobry poziom – co prawda czytałam, że niektóre osoby miały poprzednio problem z klejeniem, ale musiało to dotyczyć jakiejś wadliwej partii, ponieważ mój tomik był w porządku, podobnie jak omawiany. Drugą część otwiera kolorowa strona, dla odmiany całkiem ładna i nie tak wulgarna jak grafika z pierwszej. Miłośników kotów czeka podwójna dawka endorfin, gdyż na skrzydełku okładki umieszczono zdjęcie dwóch pupili autorki. Natomiast ja czuję się usatysfakcjonowana trzykrotnie, ponieważ kotki otrzymały imiona po bohaterach z Hikaru no Go, to jest Hikaru i Akira (a teraz pluję sobie w brodę, czemu na to nie wpadłam, jak nazywałam swoje). Jakość druku pozostaje znakomita, nie mam także zastrzeżeń do bardzo solidnego tłumaczenia. Większość stron jest ponumerowana, co znacznie ułatwia lekturę. Tomik kończy dwustronicowy, czarno­‑biały, zabawny rysunek przedstawiający głównych bohaterów, a także długie posłowie Ayano Yamane, która po raz kolejny udowadnia, że ma duży dystans do własnej twórczości. Ostatnią stronę poświęcono na stopkę redakcyjną, reklam brak.