Tanuki-Manga

Za pomocą pomidorów, wódki, własnych rąk i jeszcze kilku innych części ciała Akihito zdobywa cudnej urody paszport ozdobiony złotą chryzantemą i powraca do ukochanej Japonii. Rajskie wakacje w towarzystwie postrzelonego (dosłownie i w przenośni), ale zawsze w szczytowej seksualnej formie Asamiego są już tylko bladym wspomnieniem. I tu zaczynają się schody – być może przygoda w Hongkongu nie należała do przyjemnych (przynajmniej na początku), ale czego by nie mówić o Fei Longu, wikt i opierunek Takaba miał zapewniony. Później o te jakże przyziemne sprawy zatroszczył się Asami, ale że bohaterowi zachciało się niezależności, teraz o podobne bzdety musi martwić się sam. Łatwo nie jest, bo gazeta, z którą współpracował fotograf, spisała go już na straty i teraz mężczyzna musi udowodnić, że jest w stanie zdobyć interesujący i odpowiednio szokujący materiał. Na szczęście po mieście krąży plotka o młodej idolce, która trafiła do szpitala po rzekomym przedawkowaniu czegoś, a także o jakimś podejrzanym typie, stalkującym ją. Prawdopodobnie głodny Takaba rzuca się na tę historię niczym sęp na padlinę i wszystko byłoby pięknie, gdyby stęskniony Asami nie ogołocił mu mieszkania ze wszystkiego, łącznie z zestawem drogich i wypasionych aparatów. Zanim więc Akihito zawalczy o Pulitzera, musi odzyskać skradziony sprzęt…

Być może część z Was zastanawia się, co miałby robić nad­‑seme w stylu Asamiego w opowieści o naiwnym fotografie i słodkiej idolce. Pomijam oczywiście przypadkowe sceny seksu w limuzynie i na kuchennym blacie. Otóż nic, wielkie i okrągłe nic. Dlatego też Ayano Yamane postanowiła dorzucić do prostej celebryckiej historyjki wątek sensacyjno­‑polityczny. Wspomniany we wprowadzeniu podejrzany typ jest byłym pracownikiem pewnego wpływowego człowieka, któremu to podebrał pistolet, zapewne użyty wcześniej w raczej niecnych celach. I tu na scenę wkracza Asami, gotowy odzyskać pukawkę za wszelką cenę. Uprzejmie uprzedza młodego kochanka, żeby sobie odpuścił i zaczął na przykład fotografować kaktusy, bo jak nie, to znowu wpakuje się w kłopoty. Naturalnie urażona duma Takaby nie pozwala mu zająć się fotografowaniem kaktusów, więc jak zwykle pakuje się w kłopoty, z których jak zwykle ratuje go wątpliwej sławy rycerz w czarnej limuzynie, zwany Asamim.

Cóż, tom szósty z pewnością należy do najlżejszych w serii – panowie przekomarzają się i kochają na zmianę, Takaba wyrasta na obrońcę czci niewieściej, a Asami pokazuje ludzką twarz (tak jakby). Na scenie pojawia się również nowy bohater, właściciel klubu hostów, buc, acz trochę niewydarzony, który powróci w kolejnych tomach i trochę namiesza. Głupiutkie to było, ale jednocześnie całkiem zabawne, chociaż trochę brakowało mi męskich mężczyzn bawiących się w mafię. Inna sprawa, że pokaźną część tomu zajmuje kontynuacja mojej ulubionej dodatkowej historyjki o dwóch wyjątkowo durnych uczniach próbujących odkryć, co łączy ich ojców. Obiektyw miłości (bo tak zwie się bonus) opowiada o wycieczce klasowej Mizuno i Hiyamy do Kioto, podczas której ten drugi niespodziewanie trafia na informację o ojcu, od jakiegoś czasu przebywającym na wyjeździe. Dzięki pomocy Takaby, dorabiającego sobie jako opiekun i fotograf, chłopcy odwiedzają ekskluzywny tradycyjny zajazd, gdzie rzekomo przebywa tata Hiyamy. Jednak zamiast rodzinnego spotkania, bohaterów czekają spore kłopoty, co w przypadku tej dwójki (a właściwie trójki) nie jest żadną nowością.

Polskie wydanie jak zwykle wypada bardzo dobrze, dlatego tym razem daruję sobie opis tłumaczenia czy jakości druku – ot, nie ma się do czego przyczepić. Na przednim skrzydełku okładki ponownie znajdziemy kilka słów od autorki, chwalącej się nowym kocim nabytkiem, co poniekąd tłumaczy długi czas powstawania szóstego tomu. W ramach kolorowej zachęty do czytania wita nas miniplakat przedstawiający głównych bohaterów w wersji wieczorowej z szampanem w ręku. Dalej znajdziemy spis treści oraz listę najważniejszych bohaterów, pojawiających się w omawianej części. Ponieważ wspomniany już Obiektyw miłości stanowi praktycznie integralną część tomu, w ramach bonusu autorka dorzuciła krótką humorystyczną opowiastkę o mistrzu drugiego planu w Finderze, czyli Keiu Kirishimie – zawsze poważnym sekretarzu Asamiego. Na końcu tomu czeka na czytelników sporo wyjątkowo ładnych szkiców i rysunków mangaczki, a także długie posłowie. Ostatnie trzy strony to duża reklama komiksu Sen o Japonii oraz stopka redakcyjna.