Tanuki-Manga

Chyba każdy Polak, który miał okazję czytać trzeci tomik mangi Axis Powers Hetalia i zapoznać się z przedstawioną przez Hidekaza Himemuryę wizją bitwy pod Grunwaldem, mógł poczuć niesmak. Zaprezentowano tam bowiem przebieg starcia rodem z nacjonalistycznej historiografii litewskiej, niewiele mający wspólnego z faktami. Cieszy zatem, że polska rysowniczka ukrywająca się pod pseudonimem Sanshikisumire zdecydowała się wziąć sprawy w swoje ręce i zaprezentować fanom Hetalii obraz bitwy pod Grunwaldem w sposób dalece bardziej wierny realiom niż miało to miejsce w oryginalnej mandze. Co więcej, trzymanie się faktów w niczym nie umniejsza atrakcyjności tego doujinshi.

Opis fabuły Grunwaldu w zasadzie powinienem sobie darować – uczyliście się o niej w szkole, część pewnie oglądała film Forda, niektórzy może nawet czytali Krzyżaków Sienkiewicza. W wydarzenia historyczne wrzucono bohaterów – Feliksa (Polskę), Torysa (Litwę), Gilberta (Zakon Krzyżacki), zaś na jednym z kadrów znajdziemy nawet Białoruś, symbolizującą chorągwie smoleńskie walczące w składzie armii litewskiej. W odróżnieniu od oryginalnej Hetalii, tutaj toczy się normalna bitwa, gdzie nasi bohaterowie są niejako ucieleśnieniami swoich państw, rozmawiając i walcząc między sobą, gdy obok nich ścierają się armie.

Autorka włożyła sporo roboty w nadanie swojej pracy walorów edukacyjnych – znajdziemy tu mapki z przedstawieniem pozycji wojsk, bohaterom zdarza się mówić w ojczystych językach, zaś w sytuacjach, gdzie historycy nie są czegoś pewni, umieściła przypisy. Mimo tego wszystkiego Grunwald to nie podręcznik historyczny, lecz żywa, dynamiczna manga, ze sporą dawką humoru, ale i niekiedy patosu oraz scen wyglądających całkiem poważnie. Co bardzo istotne (i w moim odczuciu – pozytywne) próżno w tej mandze szukać jakichkolwiek wątków yaoi/shounen­‑ai, których wszak w doujinshi do Axis Powers Hetalia nie brak. Szczególnie przypadł mi do gustu Polska – nakreślony tu bardziej serio niż w oryginale, ale i niepozbawiony poczucia humoru.

Mocną stroną jest kreska – wierna oryginalnemu stylowi Hidekazu Himaruyi, momentami nawet nieco przewyższająca pierwowzór. Zaryzykowałbym stwierdzenie, że nasza autorka lepiej radzi sobie ze scenami dynamicznymi niż autor mangi. Owszem, oryginalna kreska Hetalii to żaden wodotrysk, wręcz przeciwnie, więc i zadanie stojąca przed autorką Grunwaldu nie było aż tak trudne. Mimo to poradziła sobie całkiem nieźle i myślę, że pod tym względem Grunwald nie będzie dla nikogo rozczarowaniem.

Manga liczy sześćdziesiąt cztery strony wydane na białym papierze z miękką, kolorową okładką. Cztery ostatnie strony to „stripy” przedstawiające w skrócie wydarzenia po bitwie oraz spory między historykami polskimi i litewskimi odnośnie do jej przebiegu. Cieszy także fakt umieszczenia przez autorkę bibliografii historycznej. Mówiąc krótko – powiedziałbym, że Grunwald to dla mnie wzorcowo wręcz zrobione doujinshi z Hetalii, które, jak mawiał mistrz Papcio Chmiel, „bawiąc – uczy”. I tylko życzyć sobie można, aby kiedyś dane nam było zobaczyć podobne tytuły poświęcone np. odsieczy wiedeńskiej, bitwie pod Cedynią czy Monte Cassino. Grunwald pozostaje świetnym przykładem na nowe, atrakcyjne, ale jednocześnie dbające o realizm, podejście do naszych dziejów.