Tanuki-Manga

Piąty tom Sekaiichi Hatsukoi zaczyna się nietypowo, bo od kontynuacji wątku Yukiny i Kisy. Gdy pewnego wieczoru Kisa przyłapuje Yukinę na spotkaniu z kobietą, nabiera pewności, że mężczyzna go zdradza i postanawia zakończyć związek. Nie robi tego, ma się rozumieć, w szczególnie dojrzały sposób – zamiast porozmawiać wprost, odcina się od kochanka, przestaje odbierać telefony, kasuje wiadomości. Yukina nie poddaje się jednak i w końcu udaje mu się skontaktować z redaktorem i dowiedzieć, z czego wynika nagła zmiana w jego zachowaniu. Cała sytuacja okazuje się wielkim nieporozumieniem – kobieta, z którą Kisa widział Yukinę, jest jego koleżanką ze studiów i nie łączy ich nic poza przyjaźnią. Wszystko kończy się namiętną sceną pojednania i muszę przyznać, że cieszy fakt, iż mimo pewnej niedojrzałości, w mandze tej są i tacy bohaterowie, którzy potrafią zdobyć się na szczerość w wyrażaniu uczuć i dogadać się ze swoim partnerem…

Niestety powyższe stwierdzenie nie dotyczy tytułowego bohatera, który nadal wypiera się jakichkolwiek uczuć do Takano. W pewnych momentach wydaje się, że Onodera bliski jest przełomu – gdy próbuje sobie szczerze odpowiedzieć na pytanie, dlaczego tak emocjonalnie reaguje na obecność Takano, przed sobą samym jest w stanie przyznać, że to z powodu miłości do swojego szefa. Ale niech tylko ktoś z zewnątrz spróbuje mu coś podobnego zasugerować, natychmiast z całą żarliwością wyklucza możliwość odczuwania choćby cienia sympatii względem starszego mężczyzny.

Pod koniec stycznia przychodzi czas corocznej uroczystości w wydawnictwie Murakawa, na którą przybywają nie tylko wszyscy pracownicy, ale również autorzy mang. Podczas przyjęcia Ritsu ma okazję zawrzeć wiele istotnych znajomości, niestety nie obywa się i bez nieprzyjemności, choćby takich jak kolejne spięcie z Yokozawą czy spotkanie z An, przyjaciółką Onodery, która zgodnie z wolą swojej i jego rodziny pragnie zostać żoną młodego redaktora. Ich rozmowę podsłuchuje Takano – gdy dziewczyna sugeruje, że Ritsu nie chce małżeństwa z powodu osoby, którą kochał w czasach liceum i którą nadal darzy uczuciem, zaś Onodera zamiast zaprzeczyć, zaczyna się plątać w zeznaniach, Takano bierze to za dobrą monetę i odciągając chłopaka od An, zabiera go do domu, gdzie po raz kolejny, za pomocą czynów, nie słów, próbuje udowodnić mu swoją miłość i oddanie. Nie powinno jednak nikogo zdziwić, że po nocy pełnej uniesień Ritsu z pełnym impetem wraca do krainy wyparcia i od nowa na głos deklaruje niechęć do Takano. Niereformowalność tej postaci nie przestaje mnie zaskakiwać…

Piąty tom składa się ze 178 stron, na których zostały zawarte cztery rozdziały i posłowie autorki. Przyznam, że dopiero teraz rzuciła mi się w oczy nietypowa numeracja rozdziałów mangi. Historia każdej z par posiada osobne numery. I tak w recenzowanym tomie rozdziały poświęcone Onoderze i Takano noszą numery 8 i 9, podczas gdy rozdział przedstawiający perypetie Kisy i Yukiny ma dopiero numer 4. Idąc tym tropem, należy się spodziewać, że po pojawieniu się trzeciej pary, również jej historia będzie miała osobną numerację. Jest w tym jakaś logika, ale przy okazji, gdy patrzy się na spis treści, wygląda to jak błąd w druku.

Podobnie jak w przypadku poprzedniego tomu, tak i tym razem jestem zadowolona z poziomu tłumaczenia. Zdarza się co prawda kilka kolokwialnych zwrotów, których normalnie nie słyszy się w poważnych firmach, ale nie jest to taka ilość i taki poziom potoczności, jak miało to miejsce w pierwszych częściach mangi. Zauważyłam zaledwie trzy drobne błędy. Pierwszy dotyczący składni, gdy Kisa, tłumacząc brak dokumentów na spotkaniu, mówi, że „zapomniał je zabrać”, zamiast „zapomniał ich zabrać”, a dwa kolejne związane z powtórzeniami słów w kwestiach bohaterów: „Jeśli chcesz wiedziesz, to to osobiście dopilnowałem…” oraz „Powinienem szczerze szczerze wyznać, co czuję”.