Tanuki-Manga

Pamiętacie, jak zakończyło się ostatnie spotkanie Onodery z Haitanim? W jedenastym tomie panowie spotykają się ponownie – tym razem pod pretekstem oddania magazynu, który Saeki przez przypadek zabrała. Jej kolega z pracy oczywiście zamierza to wykorzystać w wiadomym celu i w odpowiednim momencie (czyli tak, by Takano był w pobliżu) wyznaje Onoderze, że chciałby z nim chodzić. Ten już, już zamierza odmówić, gdy zjawia się jego kochanek i standardowo urządza małą awanturę, po czym zabiera go ze sobą do mieszkania. Powiedzieć, że atmosfera robi się nieprzyjemna, to nie powiedzieć niczego. Następuje kolejna scena zazdrości, panowie wrzeszczą na siebie i wszystko kończy się w łóżku. Nie sądzę, by wśród osób czytających tę mangę był jeszcze ktoś, dla kogo taki rozwój wydarzeń okaże się niespodzianką. Dla odmiany Onodera przyznaje w myślach, że faktycznie kocha Takano, tylko boi się to wyznać, bo wie, że potem już nic nie będzie takie samo.

Druga część tomu skupia się na wyjeździe redakcji Emeralda do gorących źródeł. Jest to nagroda od prezesa wydawnictwa za ciężką pracę, jaką panowie wykonują. Nagroda co prawda wymuszona, bowiem wybrana przez Isakę, który jak zwykle chciałby na tym dodatkowo skorzystać, ale bilety lotnicze są już kupione, hotel zarezerwowany i nie ma odwrotu. Lekko nie będzie, wszak termin wylotu zbiega się z czasem oddania nowego numeru magazynu do druku, żeby więc zdążyć ze wszystkim, ekipa musi podkręcić tempo pracy, które przecież i tak jest oszałamiające. Choć wydaje się, że to się nie może udać, ostatecznie wycieczka dochodzi do skutku. Dodatkowo z pracownikami Emeralda zabiera się… małoletni syn Mino. Ostatnimi czasy między nim a jego ojcem często dochodzi do kłótni, wspólny pobyt w gorących źródłach ma więc na celu ocieplenie ich relacji, a przy tym jest okazją do spędzenia kilku dni razem, co z powodu pracy Mino nie zdarza się zbyt często.

Nieporozumienia między ojcem i synem stają się pretekstem do ponownego przemyślenia przez Onoderę jego związku z Takano, co skutkuje pewnym wyznaniem z jego strony. Czyżby wreszcie coś drgnęło w relacjach między nimi? No dobrze, nie jest to niesamowity postęp, ale przynajmniej tym razem czarno na białym widzimy, co czuje nasz słodki uke, i można to traktować jako krok w dobrą stronę. Jak zwykle nie jest on całkiem szczery w swoich wypowiedziach i w kluczowym momencie się wycofuje, zatem materiału na kolejne tomy na pewno jest sporo. Zwłaszcza że do zakochania po uszy zostało jakieś siedemdziesiąt pięć dni, jak informuje nas notatka kończąca pierwszy rozdział.

Pod względem technicznym jedenasty wolumin trzyma poziom poprzednich części, nie ma więc co się na ten temat rozpisywać. Tym razem nie zauważyłam żadnych przeskoków jakościowych w tłumaczeniu, nic też nie zgrzytało mi w wypowiedziach bohaterów. Całość czyta się płynnie i to jest zdecydowanie najważniejsze.