Tanuki-Manga

Trzeci tomik Ścieżek młodości rozpoczyna się dość emocjonująco. Futaba dowiaduje się, że jej świeżo upieczona przyjaciółka zakochała się w tym samym chłopaku co ona. Sytuacja robi się bardzo dziwna, bowiem Yoshioka nie chce zranić przyjaciółki, ale z drugiej strony sama też ma poważne trudności z przyznaniem się przed sobą, co właściwie czuje do Kou. Niemal cały tomik bije się z myślami i rozważa zwierzenie się ze swoich uczuć Yuuri. Sam główny zainteresowany jak zwykle nie pomaga. Pozwolę sobie tutaj na prywatne narzekanie. Dlaczego, do diabła, autorki mang shoujo tak uparcie muszą wrzucić przynajmniej jedną scenę kiedy to On szlachetnie i wyrzekając się wszelkich grzesznych myśli, uświadamia ją, że nie powinna przebywać sam na sam z samcem, bo to niebezpieczne? I dlaczego żadna z tych, och jakże słusznie skarconych panienek, nie przywali jednemu z drugim czymś ciężkim w ryj? Bo tylko na coś takiego moim zdaniem zasługuje zastraszanie osoby, która komuś ufa. Nie mówiąc o tym, że ja bym nigdy w życiu już takiej osobie, która bardzo dobitnie zaprezentowała swoją fizyczną dominację, nie zaufała.

Poza rozterkami głównej bohaterki niewiele się dzieje. Nieco bliżej zostaje przedstawiona trzecia koleżanka Futaby i Yuuri oraz Aya, kolega Kou. Na końcu tomiku autorka umieściła króciutki epizod wyjaśniający nieco zachowanie Murao i jej stosunek do nauczyciela Tanaki. Jednakże nie należy się nastawiać na bliższe poznanie drugoplanowych bohaterów, ponieważ niemal cały tomik skupia się na dylematach, skądinąd słusznych, Futaby.

Jak zwykle do wydania tomiku nie mogę się przyczepić. Napisy są czytelne, nie ma problemów z orientacją w dialogach, a wszystko to elegancko wydane na ładnym papierze. Jedynie obrazek z obwoluty nieco mnie zmierził. Z tyłu mangi mamy ilustrację przedstawiającą Kou w nocnej scenerii, ale jej kolorystyka jest moim zdaniem koszmarna i zdecydowanie nie pasuje do radosnego obrazka z Futabą, który znajdziemy na froncie tomiku.

Tłumaczenie nadal nie jest najwyższych lotów, jeśli chodzi o oddanie charakterów postaci, niemniej powoli zaczynam się do niego przyzwyczajać i przeszkadza mi znacznie mniej niż na początku. Można założyć, że jest to specyficzny styl, brakuje mi jedynie nieco dobitniejszego podkreślenia osobowości bohaterów, zwłaszcza Kou.

Jeśli komuś podobały się poprzednie dwa tomiki, trzeci na pewno nie zawiedzie oczekiwań. Nadal jest to pełnokrwiste shoujo z bohaterką, której nie brakuje charakteru, co jest rzadkością i co zdecydowanie zasługuje na uznanie.