Tanuki-Manga

Już chyba pisałem, że lektura Yotsuby w tramwaju to dziwna sprawa. Ludzie jadą do pracy w grobowym nastroju, a czytelnikowi uśmiech nie schodzi z twarzy. Powinno się zakazać miłych rzeczy z rana, dla dobra złego samopoczucia psychicznego ogółu.

Tsuku tsuku boushi – obwieszczają nachalnie cykady, zwiastując zbliżający się koniec lata. A co to oznacza dla japońskich uczniów? Oczywiście, odrabianie na ostatnią chwilę pracy domowej. Ale Yotsuby to jeszcze nie dotyczy, jest za mała, by zawracać sobie głowę takimi błahostkami. Są ważniejsze rzeczy, jak chociażby wycieczka na ryby zaaranżowana przez Jumbo. Ale co się złowi, żeby zjeść, trzeba jeszcze wypatroszyć… Ena nie ma z tym wielkich problemów, za to Miura brzydzi się takiego widoku… oczywiście, po upieczeniu ryba zmienia się w jedzenie, więc wtedy problemu już nie ma. Jakie to logiczne!

O tym, że Yotsuba jest nachalna, przekonaliśmy się nie raz. Nie ma lodów w domu? Będą u sąsiadów! Tata zapomniał portfela na zakupy? Trzeba poprosić obcą osobę o pieniądze! Z taką żelazną logiką nie sposób się nie zgodzić. Hitem tego tomu jest jednak miłosne niepowodzenie jednej z bohaterek, które dzięki staraniom Yotsuby na pewno nie umknie uwadze wszystkich dookoła.

W czwartym tomie pojawia się kilka przypisów, lecz ich czytanie nie jest zbyt uciążliwe. Kontrowersje może wzbudzać pozostawienie oryginalnej onomatopei będącej jednocześnie nazwą wspomnianych wyżej cykad, ale trzeba przyznać, że próżno szukać jej odpowiednika w języku polskim. Ogólnie japońskie onomatopeje to temat rzeka, zazwyczaj bardziej opisują czynność niż towarzyszący jej dźwięk (bo jak można określić onomatopeje towarzyszące bezdźwięcznej aktywności?). W środku mangi niespodzianka – jeden rozdział w formie yonkomy. Podoba mi się też zaaranżowanie stopki na ostatniej stronie, nawiązujące do akcji jednego z rozdziałów.