Tanuki-Manga

Nie ma chwili spokoju w życiu nastoletniego Natsume. Chłopak ledwie wyrwie się z jednej opresji, a już na jego drodze staje kolejny mniej lub bardziej kłopotliwy yokai. Lub, jak się przekonamy w najnowszym tomie jego przygód, człowiek.

Dziewiąty tom zawiera zaledwie dwie historie. Pierwsza została poświęcona uroczej puchatej kulce uratowanej przez Natsume, która oczywiście okazała się demonem. Niby maleństwo, ale w jednej chwili wywróciło żywot licealisty do góry nogami. Malec okazał się mieć negatywny wpływ na ludzi, a na dodatek wraz z jego zniknięciem nad domostwem Fujiwarów zawisło widmo katastrofy – potężny yokai oskarżył chłopaka o kradzież i zagroził spopieleniem domu jego opiekunów, jeżeli zguba nie odnajdzie się na czas. Przed Natsume stanęło niełatwe zadanie znalezienia Kemari (rzeczonej demonicznej kulki), odzyskania pierścienia i uratowania najbliższych. Po raz kolejny, choć dalej to do chłopaka nie dociera, Natsume może liczyć na pomoc swoich przyjaciół. I nie mówię wyłącznie o mistrzu Nyanko, ale również o innych demonach znanych nam z kart komiksu.

W drugiej części mangi dojdzie do ponownej konfrontacji Natsume z egzorcystą z rodu Matoba. Przez wszystkie trzy rozdziały, w których rozgrywa się ta historia, czuć niepokój. Najpierw Takashi zostaje zwabiony w pułapkę i porwany przez demony w małpich maskach. Później jest nie lepiej, bo wydostawszy się z opresji, chłopak trafia wprost na Matobę i ląduje w jego siedzibie. Wymiana zdań między tą dwójką uwidacznia różnicę w podejściu do yokai i tego, jak powinna wyglądać relacja pomiędzy ludźmi i demonami. Podobnie jak w pierwszej historii, Natsume odkrywa, jak procentuje dobro, które daje z siebie każdej istocie. Chłopak ucieka, ale z pewnością nie jest to ostatnie spotkanie z groźnym egzorcystą, zwłaszcza że Matoba trafia na trop Księgi przyjaciół.

Tak jak w poprzednich tomach, zawartość mangi zamyka skromna historia o Takashim. Tym razem narratorką jest dziewczyna, która chodziła z Natsume przez krótki czas do jednej klasy. Na przestrzeni zaledwie kilku stron czytelnik może wręcz namacalnie odczuć samotność, jaka towarzyszyła chłopakowi, i ból związany z niezrozumieniem przez ludzi jego zachowania. Te dodatki wprowadzają niekiedy więcej informacji o Natsume niż poprzedzające je rozdziały.

Ponownie możemy zobaczyć poprawę w rysunkach. Autorka z każdym tomem coraz lepiej oddaje emocje postaci, a i samo prowadzenie kreski wydaje się pewniejsze. Dla mnie dodatkowym smaczkiem są kimona, w których Natsume występuje na okładkach i stronach tytułowych rozdziałów. Co ciekawe, na okładce tego tomu autorka zdecydowała się narysować Takashiego w kimonie kobiecym. Ot, taka ciekawostka. Ponownie wewnątrz rozdziałów znajdziemy komentarze autorskie, a na końcu podsumowanie i podziękowania. Tom został ładnie wydany, nie widać żadnych błędów w druku. Elegancko.

Księga przyjaciół Natsume jest niczym miód na serce. Wiem, że przy każdym kolejnym tomiku będę mogła się odprężyć i liczyć na kawał dobrej obyczajowej opowieści. Może i jestem nudna w swojej opinii, ale nic nie poradzę – po prostu polecam!