Tanuki-Manga

Wzrok znudzonego szkolną codziennością Itsukiego Kimiyamy pada pewnego dnia w bibliotece na czyjś nadgarstek, noszący blizny po cięciach. „Ozdobiona” w ten sposób ręka należy do Yoru Morino, a Itsuki, oczarowany jej szramami, postanawia, że musi zdobyć jej dłonie! W tym celu zawiera z Yoru znajomość – po czym okazuje się, że łączy ich upodobanie do wszystkiego, co wiąże się z danse macabre.

Świeżo upieczeni przyjaciele zetkną się z pasjonującym ich tematem kilkakrotnie, ponieważ będą mieli szczęście spotkać prawdziwych psychopatycznych morderców – o czym opowiada pięć historii zawartych w tomie. Śmierć przybiera w nich kilka form – od bycia o krok od niej, poprzez obserwowanie śmierci innej osoby aż po widma przeszłości, w której komuś dane było spotkać Ponurego Żniwiarza. W poszczególnych opowieściach uważny czytelnik dostrzeże zarys schematu, w którym Yoru wpada w tarapaty, zaś Itsuki pojawia się, aby… postąpić stosownie w obliczu takowej sytuacji. Pewna schematyczność nie razi – uwagę od niej odciągają interesujące zwroty akcji oraz urok dwojga bohaterów.

Dopóki Itsuki nie zaprzyjaźnił z Yoru, nie miał komu wyjawić swej fascynacji ćwiartowanymi ciałami i zbliżonymi tematami. Wiecznie zatopiona w książkach Yoru, skrajnie stroniąca od towarzystwa, miała przed poznaniem chłopaka zapewne ten sam dylemat. Goth – na pozór – w raczej niewielkim stopniu przybliża głównych bohaterów. Wiemy jedynie, że fascynuje ich śmierć i makabra, są przebiegli, a niekiedy także wyrachowani… Jednak po przypatrzeniu się im bliżej można dostrzec właśnie te cechy, które czynią ich w moich oczach tak ujmującą parką, a których nie widać na pierwszy rzut oka. Stąd warto uważnie śledzić wypowiedzi i czyny tej dwójki, a zabawa będzie jeszcze lepsza.

Kreska oczarowała mnie dokładnością, wyrazistością i ślicznymi, czytelnymi projektami postaci – z parą głównych bohaterów na czele. Warto zatrzymać wzrok na tłach wykonanych z niezwykłą precyzją i dozą realizmu, uzyskaną dzięki użyciu rastra. Niestety, w mandze trafić czasami można na strony wykonane w sposób uproszczony, na których brakuje tła, a wygląd bohaterów uproszczono. Na kartach Goth pojawiają się nieraz ujęcia makabryczne, zmasakrowanych ciał bądź wyprutych wnętrzności narysowanych z niebywałą precyzją, zatem osobom, które odstręcza ten sposób poznawania ludzkiego wnętrza, już teraz sięganie po tę mangę odradzam.

Goth spodoba się na pewno osobom gustującym w opowieściach z dreszczykiem – zarówno kryminałach, jak i zwyczajnych horrorach, albowiem manga łączy elementy obydwu gatunków. Polecić ją też mogę amatorom postaci o predylekcjach do rzeczy mrocznych – jest spora szansa, że ulegną urokowi Itsukiego, Yoru, ich małych przygód i tego, do czego bywają zdolni.