Tanuki-Manga

Akane Tsunemori właśnie przeszła z powodzeniem test predyspozycji zawodowych, uzyskując bardzo wysokie wyniki. Przed naszą bohaterką otwiera się szeroki wachlarz ścieżek kariery do wyboru, ale ku zaskoczeniu koleżanek Akane wybiera pracę w agencji rządowej, a konkretnie w Wydziale Dochodzeniowym Biura Bezpieczeństwa Publicznego w Ministerstwie Zdrowia i Opieki Społecznej. Brzmi to w sumie bardzo ładnie i bezpiecznie, prawie jak papierkowa robota, ale akurat ten wydział zajmuje się niebezpiecznymi dla społeczeństwa utajonymi kryminalistami. Nasza bohaterka już pierwszego dnia dostaje zadanie – wraz z inspektorem Ginozą (który uprzejmie ją informuje, że jej niańczyć nie będzie) i grupką Egzekutorów (nazywanych sympatycznymi określeniami typu: potwory, indywidua, psy gończe) musi złapać osobnika, który uciekł przed kontrolą, ponieważ jego psychopass miał mętny kolor…

Chwila, o co chodzi z tym kolorem? Otóż to jest Utopia, rządzona przez system – Sybillę. Każdy członek społeczeństwa ma coś w rodzaju dowodu­‑identyfikatora, który pokazuje tak zwany „współczynnik zbrodni” (ma też kolory i przezroczystość). Jeśli domniemany współczynnik przekroczy pewną granicę albo kolorek zmętnieje lub się zmieni, system identyfikuje daną osobę jako zagrożenie i kieruje ją na resocjalizację. W ekstremalnych przypadkach – zabija, właśnie rękami Wydziału Dochodzeniowego, a konkretnie Egzekutorów. Problem jest tylko taki, że czasami wystarczy, że się człowiek zestresuje, a system już go namierza, tudzież broń podłączona do systemu (a jakże) wchodzi automatycznie w tryb zabijania, bo „analiza Sybilli wykazała, że dana osoba się nie nadaje do resocjalizacji”. No dobrze, jaka więc jest rola naszej bohaterki? A taka, że Inspektor ma prawo przerwać egzekucję, jeśli uzna to za słuszne. I oczywiście Akane, jak przystało na naiwną i pełną ideałów bohaterkę, z tego prawa korzysta.

Pierwszy tom wprowadza czytelnika w świat Utopii, przedstawia pokrótce bohaterów i rzuca pewne aluzje co do ich motywacji. Oprócz bohaterki poznajemy jej podwładnych – czworo Egzekutorów, Shinya Kougami i Masaoka Tomomi – jeden ponury i przystojny, a drugi starszy i doświadczony, były detektyw, emanująca stoickim spokojem Kunizuka oraz Kagari – blond młodzian z pretensjami do świata i samozwańczym talentem komediowym. Poznajemy też drugiego inspektora, Ginozę, prezentującego dosyć ekstremalny światopogląd, a także analityczkę Shion. Motywacje (i uprzedzenia) bohaterów, a także informacje o Utopii, prezentowane są mimochodem, na szczęście nie w postaci ścian tekstu – widać, że elementów układanki będzie sporo, widać także niestety (i to nawet dla osoby, która nie oglądała anime), w jakim kierunku będzie zmierzać fabuła i przed jakimi wyborami zostaną postawieni bohaterowie.

Na początku tomu znajdziemy kolorową dwustronicową rozkładaną planszę, przedstawiającą bohaterkę i jej „zespół”. Pierwszy tom liczy trzy rozdziały, dosyć dobrze wyróżnione czarną planszą z tytułem, przy czym w drugim mamy dodatkowo obrazek przedstawiający bohaterkę, a w trzecim umieszczono najpierw liczącą cztery strony wstawkę na temat Shinyi i jego misji życiowej. Małym irytującym szczególikiem jest to, że numery rozdziałów (#1) i tytuły mają różny krój czcionki – preferowałbym ich niemieszanie, oba są świetne, ale nie razem. Nie zgadza się też numeracja stron w spisie treści z faktycznym numerem strony, na której zaczyna się dany rozdział – jest przesunięta o cztery strony do przodu. Ładnie prezentuje się obwoluta, utrzymana w turkusowo­‑czarnych barwach, na której zamiast bohaterki widzimy jednego z Egzekutorów, Shinyę, a także zarys wąskiej bocznej uliczki, ciągi liczbowe tak typowe dla twórczości cyberpunkowej oraz logo Ministerstwa z tyłu. Znajdująca się pod nią okładka jest z kolei czarna, a jedynym ozdobnikiem jest znów szare logo Ministerstwa. Na końcu tomu umieszczono trzy strony zawierające reklamę sklepu Waneko i stron promujących wydawnictwo w internecie.