Tanuki-Manga

Zaginiona uczennica Akademii Ousou odnalazła się w postaci rozczłonkowanych kawałków, zakonserwowanych i połączonych w instalację artystyczną. Jako że zbrodnia wykazuje niepokojące podobieństwo do nierozwiązanej sprawy morderstw sprzed kilku lat, którą prowadził Kagami i która zakończyła się tragicznie dla jego partnera, a jego samego wyrzuciła praktycznie poza nawias zdrowego i szczęśliwego społeczeństwa, Ginoza postanawia odsunąć go od sprawy. Inspektor Tsunemori, która w międzyczasie zapoznała się ze starymi aktami, otrzymuje natomiast nakaz pilnowania, by Kagami nie zrobił samowolnie jakiegoś głupstwa, i skrzętnie to wykorzystuje, by dowiedzieć się więcej o wydarzeniach sprzed lat. W toku śledztwa natomiast wychodzi w końcu na jaw, iż podejrzaną jest jedna z uczennic akademii, jak łatwo się domyślić, sterowana umiejętnie przez tajemniczego Makishimę, który stoi za ostatnimi krwawymi zbrodniami.

Jak można było przewidzieć, z każdym tomem stopniowo zagłębiamy się w coraz mroczniejsze aspekty dotyczące całkowitej kontroli systemu Sybilli nad społeczeństwem. Okazuje się bowiem, że nie zawsze kontrola i ewaluacja psycho­‑passów odpowiadają stanowi faktycznemu, a odkrycie w rodzinie utajonego kryminalisty niesie dalekosiężne skutki nie tylko dla niego, ale też dla jego bliskich. Powoduje to u ludzi całkowitą rezygnację i bierne poddanie się systemowi, który praktycznie robi i planuje wszystko za nich, bądź całkowite odrzucenie zasad moralnych, ze świadomością szybkiego poniesienia konsekwencji niedozwolonych działań. Aspekty filozoficzne zaczynają grać coraz większą rolę, w końcu otrzymujemy także sporo informacji o pobudkach kierujących Makishimą oraz zapowiedź rychłej konfrontacji.

Od strony technicznej tomik utrzymuje stały poziom. Tym razem rozkładana plansza zawiera męską część zespołu pozującą à la Smutni Panowie w Garniturkach w różnych konfiguracjach, natomiast na obwolucie tym razem prezentuje się Kagami z bronią. Streszczenie wydarzeń poprzednich tomów oraz wizerunki postaci zajmują dwie strony. Nadal wykorzystywana jest biała szeryfowa czcionka na czarnym tle, dosyć trudna do odczytania. Sam tom zawiera pięć rozdziałów, rozpoczynających się stroną z kilkoma kadrami oraz tytułem, i z wyjątkiem pierwszego, zwykle na kolejnej kartce umieszczono pozostałych Egzekutorów i Makishimę. Koniec każdego rozdziału jak zwykle zaznaczony jest czarną planszą z tytułem serii, tym razem także numeracja rozdziałów zgadza się ze spisem treści, aczkolwiek mylące jest kilkukrotne powtarzanie tytułu w obrębie pierwszych stron – ale najwidoczniej tak sobie twórca zażyczył. Na końcu tomu umieszczono dodatkowo trzy strony zawierające reklamy sklepu i wydawnictwa Waneko.