Tanuki-Manga

W pewną rozgwieżdżoną noc, pośród szumiącej od wiatru zieleni spadło to „coś”.

Tak rozpoczyna się krótka, czterotomowa seria autorstwa pań z grupy CLAMP, nosząca tytuł Wish, czyli po prostu „Życzenie”. I właśnie wokół tego „Życzenia” oscyluje cała fabuła tej sympatycznej mangi.

Pewnego wieczoru, wracający z pracy do domu chirurg Shuichiro Kudou ratuje z opresji małą istotkę, która okazuje się być… aniołem. Kohaku, bo tak ma na imię, z wdzięczności postanawia spełnić jego życzenie. Jednak okazuje się to trudniejsze, niż mogłoby się wydawać, a to głównie z tego powodu, iż Shuichiro takiego życzenia po prostu nie ma. Aniołek twierdzi jednak, że do Nieba wrócić nie może, dopóki się nie odwdzięczy. W ten sposób chirurg zyskuje współlokatora, który co prawda jest pełen dobrych chęci, ale często nie wszystko wychodzi mu tak, jak powinno. Ponadto po jakimś czasie, za Kohaku w domu Shuichiro pojawia się także Koryu – przedstawiciel sił diabelskich, którego główną rozrywką od niepamiętnych czasów jest dokuczanie aniołkowi przy każdej sposobności i doprowadzanie go do łez.

Wkrótce okazuje się, iż pojawienie się na Ziemi anioła ma także inne przyczyny, niż tylko chęć spełniania ludzkich życzeń, czy uciekanie przed złośliwościami Koryu. Kohaku został wysłany z misją odnalezienia jednego z Archaniołów – anioła wiatru, pana Hisui, który zaginął pewien czas temu. A Kohaku, anioł o najczystszym sercu, jest jedynym, który może go odszukać…

Seria została wydana w Polsce nakładem wydawnictwa J.P.Fantastica. Każdy tomik zaopatrzony jest w kolorową, pastelową obwolutę z postacią Kohaku na okładce (w wersji normalnej i SD), pod którą znajduje się utrzymana w szarościach okładka, przedstawiająca głównych bohaterów: Shuichiro i Kohaku. Zachowany został także japoński układ stron – mangę czyta się od strony prawej do lewej. Każdy tomik otwierają trzy kolorowe kartki wydrukowane na kredowym papierze, zawierające spis treści, króciutkie streszczenie i początek pierwszego rozdziału. Kolejne strony drukowane są na białym, porządnym papierze, na którym tusz trzyma się bardzo dobrze, a czarny kolor jest czarnym kolorem. Zastrzeżenia mam jednak do czcionki – o ile tekst w dymkach jest pisany czytelną czcionką i łatwy do odczytania, o tyle treść zaklęć, zwykle znajdująca się na jakimś „niebiałym” tle, jest trudna do odcyfrowania ze względu na użycie czcionki ozdobnej.

Od strony graficznej seria prezentuje się bardzo ładnie, żeby nie powiedzieć wprost – słodko. Każdy rozdział otwiera dodatkowy obrazek, przedstawiający jakąś postać lub scenkę z mangi. Postacie są rysowane w sposób typowy dla CLAMP – szczupłe, długonogie, wielkookie, z mnóstwem powiewających włosów, skrzydeł i szat. Ponadto Kohaku przez połowę czasu występuje w postaci SD­‑czka, tak jak i jego główny antagonista, Koryu. Kreska jest delikatna i sprawia wrażenie bardzo zwiewnej, zwłaszcza przy postaciach aniołów. Tła prawie nie ma, a jeśli już się pojawia, jest zwykle minimalistyczne. Osobną sprawą jest płeć głównych bohaterów. Zarówno anioły, jak i diabły, są bezpłciowe, wyraźnie jednak widać, iż diabły reprezentują bardziej męski typ urody, podczas gdy anioły przypominają mocno zniewieściałych panów, lub nawet kobiety. W połączeniu z męską formą, w jakiej zwracają się do siebie, powoduje to, iż Wish jest zaliczany do gatunku shounen­‑ai.

Fabuła w przeważającej części skupia się na przeżyciach bohaterów. W miarę rozwoju akcji poznajemy nowe postaci i nowe wątki, ale całość – mimo epizodyczności – zachowuje ciągłość. Pod koniec manga staje się bardziej poważna, dowiadujemy się też, jak brzmi „życzenie, którego nie można spełnić samemu”.

Pod względem tłumaczenia, za które odpowiedzialny jest Rafał „Kabura” Rzepka, Wish nie odbiega zbytnio od poziomu, do którego zdążył nas przyzwyczaić J.P.F. Co więcej nie zapomniano o humorze. Przetłumaczono wszystkie, nawet najmniejsze komentarze postaci drugo- i trzecioplanowych, co sprawia, iż seria jest bardzo przyjemna w odbiorze.

Komu można ją polecić… Przede wszystkim tym, którzy szukają czegoś optymistycznego i, co tu ukrywać, uroczego, albo też są fanami twórczości pań z grupy CLAMP. Przy czym lojalnie ostrzegam – ze względu na rysunek i tłumaczenie, a także pewne sugestie zawarte w tekście, tudzież możliwość obrazy czyichś uczuć religijnych, należy podczas czytania odrzucić swoje uprzedzenia i skupić się na opowieści. Co nie zmieni faktu, iż dla niektórych seria będzie po prostu nudna albo przesłodzona. Ale to już każdy czytelnik sam powinien stwierdzić.