Tanuki-Manga

Kształt twojego głosu jest jednym z tych tytułów, o którym ciągle słyszałem same dobre rzeczy, ale moja znajomość z nim polegała na zapoznaniu się z ogólnym zarysem fabuły i przejrzeniu na sieci jednego lub dwóch rozdziałów. Czy bałem się, że manga opowiadająca o tak trudnych zjawiskach, jakimi są niepełnosprawność i prześladowanie w szkole, nie dorówna moim oczekiwaniom względem niej? Prawdopodobnie. Czy po prostu ciągle odkładałem zapoznanie się z tym tytułem na później? Najwidoczniej. W końcu jednak, za sprawą zlicencjonowania tej mangi przez wydawnictwo Kotori, udało mi się przeczytać pierwszy tom i… muszę przyznać, że zrobiło mi się szkoda samego siebie, gdy już skończyłem tę lekturę. Czemu tak długo zwlekałem z rozpoczęciem przygody z tak dobrym tytułem?!

Głównym bohaterem mangi jest Shoya Ishida – energiczny dzieciak, który wraz ze swoimi kumplami z podstawówki robi wszystko, aby pokonać nudę. Wygłupia się i rozrabia zarówno podczas lekcji, jak i po szkole, lecz nawet nie wie, że jego życie zupełnie się odmieni wraz z przybyciem do klasy nowej uczennicy. Shoko Nishiyima (tak bowiem ma na imię) różni się od innych dzieci w jej wieku – nie słyszy i z powodu swojej niepełnosprawności w poprzedniej szkole musiała sobie radzić z dokuczaniem ze strony innych uczniów. Jeżeli sądzicie, że w nowej klasie czeka ją to samo, to macie rację, ale inaczej niż ma to miejsce w innych mangach, w Kształcie twojego głosu to główny bohater jest tym, który przewodzi jej prześladowaniu. Nieczęsto zdarza się, że główny bohater mangi jest „tym złym”, ale właśnie dzięki temu ta historia wyróżnia się na tle innych tytułów. Pomimo jednego czy dwóch zgrzytów fabularnych (to, jak długo czekała matka Shoko, zanim zgłosiła, że niszczone są kolejne aparaty słuchowe jej córki oraz sytuacja z konkursem chórów, w którym z niewiadomego powodu dziewczynka brała udział) historia naprawdę wciąga, zaś bohaterowie są ciekawie napisani i zachowują się praktycznie jak prawdziwi ludzie (np. nauczyciel, który oficjalnie zakazuje dokuczania nowej uczennicy, ale w prywatnej rozmowie sam przyznaje, że rozumie czemu jest obiektem prześladowań).

Na pewno należy pochwalić rysunki – są charakterystyczne i trudno jest je pomylić z innymi tytułami, zaś odwzorowanie emocji na twarzach postaci naprawdę może się podobać. Oczywiście nawet najpiękniejsza kreska zostałaby przyćmiona spartaczoną edycją, ale pod tym względem Kotori wykonało kawał dobrej roboty, nie przypominam sobie żadnych konkretnych błędów lub niedociągnięć. Jeżeli chodzi o tłumaczenie, raczej nikt, kto wie, czego można się spodziewać po Kotori pod tym względem, nie zdziwi się po przeczytaniu tego, co zaraz napiszę, ale tu również widać profesjonalne podejście do tematu – dialogi są naturalne i płynne, żarty śmieszą, a dramatyczne kwestie wzruszają. Czego chcieć więcej? Jeżeli już miałbym się do czegoś przyczepić, to numer tomu na pierwszej stronie w moim egzemplarzu jest widoczny tylko częściowo, ale te strony, które naprawdę się liczą (czyli wszystkie pozostałe) są już bez zarzutu.

Komu można polecić ten tytuł? Na pewno miłośnikom historii z gatunku „okruchy życia” oraz dramatów, których w tej mandze nie brakuje. Jeżeli podobała wam się lektura takich wydanych w naszym kraju tytułów, jak Vitamin lub Mój rok, to Kształt twojego głosu na pewno przypadnie wam do gustu – zwłaszcza że pod praktycznie każdym względem jest to manga lepsza od tych dwóch, które wymieniłem. Ja sam nie mogę się doczekać chwili, kiedy poznam dalsze losy Shoko i Shoyi, i mam wrażenie, że po lekturze pierwszego tomu będziecie czuć to samo, co ja.