Tanuki-Manga

Wydarzenia przybierają zdecydowanie nieoczekiwany obrót. Shouko wróciła z pokazu fajerwerków wcześniej w jednym celu – popełnienia samobójstwa. Dziewczynę przed śmiercią ratuje Shoya, którego Yuzuru pod pretekstem przyniesienia aparatu wysłała za siostrą, chociaż w ten sposób zamierzała tylko dać im okazję do spędzenia romantycznej chwili we dwoje. Nic wcześniej nie sugerowało takiego rozwoju sytuacji, a zachowanie Shouko z poprzednich tomów sugerowało znaczną poprawę samopoczucia i radość życia.

Shoyi udaje się zapobiec nieszczęściu, ale sam spada z balkonu do wody, doznaje poważnych obrażeń i trafia do szpitala, gdzie zapada w śpiączkę. Wiadomość o tym szybko dociera do wszystkich jego znajomych, wywołując skrajnie różne reakcje zarówno wobec niego, jak i samej Shouko. Szczególnie emocjonalnie reaguje Ueno, która nie tylko nie pozwala Shouko odwiedzić chłopaka, ale nawet wdaje się w szarpaninę z jej matką. Jednakże nie tylko nastolatkowie nie radzą sobie z nową sytuacją – matki obojga zaangażowanych w incydent też mają nie lada problem, by stawić czoło rzeczywistości.

Reszta bohaterów puszcza w niepamięć nieprzyjemny incydent na moście w poprzednim tomie i zaczyna się zastanawiać, jak można by pomóc nieprzytomnemu chłopakowi. To wydarzenie wywołuje wstrząs i mocno zmienia ich spojrzenie nie tylko na osobę Shoyi, ale także na własne zachowanie i przemyślenia. Ueno, która próbuje według własnego widzimisię ograniczać innym wizyty u Shoyi, rozładowuje negatywne emocje przemocą i kłótniami. Przyznaje już oficjalne, że jest w nim zakochana od podstawówki. To właśnie leży u podstaw jej nienawiści do Shouko, w której od tamtego czasu widzi rywalkę. Usprawiedliwia tym swój udział w jej prześladowaniu i swój stosunek do niej. Jednakże nie wszyscy reagują tak dramatycznie – część grupy postanawia wrócić do prac nad filmem, mającym być niejako prezentem dla Shouyi, gdy ten się przebudzi. Co z tego wyjdzie, przekonamy się w następnym tomie.

Kwestie techniczne wydania nie zmieniły się w porównaniu z poprzednimi tomami. Oprócz okładki nie ma tu stron w kolorze. Na pochwałę zasługuje rysunek, zwłaszcza mimika, która w tym tomie była szczególnie ważna i została oddana na naprawdę wysokim poziomie. Problemy pojawiające się w kilku scenach poprzednich tomów to już przeszłość. Bardzo ciekawym dodatkiem jest też wywiad Yoshitoki Ooimy (autorki mangi) z Kasumi Arimurą, aktorką grającą w japońskim serialu Amachan.

Tłumaczenie jest płynne, zrozumiałe i emocjonalne, dzięki czemu dobrze oddaje charakter mangi i uczucia bohaterów. Nie zauważyłem też błędów. Tekst jest czytelny, a jakość druku wysoka. Częstsza mogłaby za to być numeracja stron, zwłaszcza że miejsca na nią nie brakowało. Rzecz jasna, jest to już czepialstwo do dobrej roboty wydawniczej.

Kształt twojego głosu po raz kolejny nie zawodzi – autorce nie brakuje pomysłów na prowadzenie fabuły, która jest przekonująca, wciągająca i wzbudza emocje u czytelnika. Kolejny tom będzie już ostatnim, a zapowiada się niezwykle ciekawie. Pozostaje jedynie czekać na tomik, który powinien przynieść odpowiedzi na wszystkie nurtujące nas pytania.