Tanuki-Manga

Shoya podejmuje próbę skontaktowania się z Shoko i o dziwo, kończy się to powodzeniem. Chłopak korzysta z okazji, żeby oddać zeszyt, który w podstawówce służył jej do komunikacji z resztą uczniów. Niestety, ich spotkanie zauważa matka dziewczyny, która niekoniecznie jest zadowolona z zastanej sytuacji. Policzkuje chłopaka i wyrzuca zeszyt do rzeki, rozkazuje też Shoko wracać do domu. Dziewczyna postanawia najpierw odzyskać zeszyt, co jej się zresztą udaje.

Ilość treści zawartej w drugim tomie Kształtu twojego głosu jest naprawdę ogromna. Główne wydarzenia, czyli nawiązanie kontaktu przez Shoyę i Shoko, uzupełniono wieloma wątkami pobocznymi. Na scenę wkracza Tomohiro Nagatsuka, chłopak, któremu Shoya pomógł w opałach, a ten odwdzięczył się, odnajdując jego skradziony rower. Bliżej poznamy też natrętnego chłoptasia, który dał w kość głównemu bohaterowi, gdy ten próbował skontaktować się z Shoko. Chizuru, bo tak się on, a w zasadzie ona nazywa, to jej młodsza siostra, mocno nadopiekuńcza, ale też rzeczywiście się o nią troszcząca.

Autorka pokazuje interakcje i relacje pomiędzy bohaterami, skupiając się na ich indywidualnych aspektach, przemyśleniach i motywacjach. Widzimy tu niełatwe relacje pomiędzy rodzeństwem, a także dwie rozwścieczone matki, z których jedna domyśla się planów samobójczych syna, a druga ponownie spotyka prześladowcę swojej córki. No i przede wszystkim Shoyę, który postanawia zmierzyć się z własną przeszłością i jej skutkami. Nie ma tu porzuconych wątków i przypadkowych wydarzeń, każde z nich dokłada cegiełkę do fabuły, wpływa na bohaterów i ich postępowanie.

Osoby znające adaptację filmową zapewne od razu zauważą, że manga mocno rozbudowuje wątki, poświęca im zdecydowanie więcej uwagi oraz czasu. Najważniejszą jednak zmianą jest pokazanie wydarzeń z punktu widzenia Shoko, jej uczuć i przemyśleń. Wreszcie mamy okazję ją znacznie bliżej poznać i mam nadzieję, że kolejne tomy będą kontynuować ten wątek.

Ogromne znacznie dla odbioru mangi ma też rysunek. Dzięki bardzo bogatej, dynamicznie się zmieniającej mimice bohaterów wydarzenia mocno oddziałują na czytelnika, błyskawicznie pozwalając odczytać nastroje postaci. Emocje widoczne są tutaj gołym okiem. Pod tym względem ta manga w niczym nie ustępuje animacji.

Przekład na język polski oceniam jako bardzo dobry. Dialogi są płynne, a użyte słownictwo dobrze dobrane do realiów świata, wieku i charakteru bohaterów. Tłumaczenie jest też mocno emocjonalne, kiedy zachodzi taka potrzeba, co jeszcze bardziej podkreśla najważniejsze aspekty tej historii. Korekta spisała się na medal, znalazłem jedną tylko literówkę – na stronie 27 mamy „dziwne się czuję” zamiast „dziwnie się czuję”.

Oprawa techniczna niczym nie różni się od tomu pierwszego. Wielu czytelnikom mogą się wydać dziwne wyblakłe kolory okładki, ale dokładnie takie same były w japońskim oryginale, więc nie ma się czego czepiać. Nie zauważyłem uciętych marginesów, a tekst nie sprawiał problemu w trakcie czytania, co także trzeba policzyć na plus. Numeracja stron była wystarczająco częsta, abym nie odczuwał dyskomfortu. Poprawić można byłoby za to sztywność okładki, która się bardzo szybko odkształca i trudno zmusić ją do powrotu do pierwotnej formy.

Drugi tom Kształtu twojego głosu to naprawdę ciekawa lektura, która nie zawodzi pod żadnym względem. Niewiele jest tak dobrze przemyślanych i prowadzonych historii z tego gatunku, dopracowanych pod każdym względem. Pozostaje tylko czekać na kolejny tom, który pozwoli poznać dalsze losy bohaterów.