Tanuki-Manga

Jak dla mnie Ayukawa wygrywa tytuł Najgorszego Chłopaka Roku. Zaprosić dziewczynę na romantyczną randkę tylko po to, żeby z nią zerwać – aż żałuję, że mam tylko dwie ręce, by klaskać. Kawana jest zdruzgotana, a fakt, że muszą utrzymywać kontakty na stopie zawodowej, przysparza jej dodatkowych cierpień. Nic dziwnego, że kiedy dowiaduje się, iż jej ojciec leży w szpitalu, decyduje się porzucić życie w wielkim mieście i wrócić w rodzinne strony. Do Ayukawy dociera w końcu, że być może popełnił błąd, ale czy nie jest już za późno?

Po lekturze tomu czwartego zmieniłam zdanie – jednak nie potrafię kibicować związkowi głównych bohaterów, a już zwłaszcza Ayukawie. Pomimo że Kawana cierpliwie i pogodnie znosiła jego zdystansowanie i zmienne nastroje oraz naprawdę starała się pracować nad związkiem, facet zachował się w tak podły sposób, że naprawdę nie zasługuje na więcej niż matkującą mu dwulicową pielęgniareczkę. Związek z kimś takim ma dużą szansę stać się destrukcyjny i bardzo mnie cieszy, że bohaterka postanowiła szukać szczęścia u boku kogoś… innego. Nie napiszę, że lepszego, bo ten ktoś swoje za uszami też ma – postępowanie w myśl zasady: „Zobaczyłem, jak bardzo zakochana jesteś w swoim chłopaku, i postanowiłem mu cię odbić!”, sugeruje, że dziewczyna trafiła z deszczu pod rynnę. Kawana, daj sobie spokój z oboma bucami, szukaj dalej!

Na końcu tomiku pojawiają się dwie dodatkowe strony z podziękowaniami oraz kilka słów od mangaczki, która obiecuje, że chociaż historia przedstawiona w Perfect World zaczęła trochę żyć własnym życiem, postara się, aby zakończenie było takie, jakie zaplanowała. No, czyli jakie? Niezmiernie mnie to ciekawi, bo aktualnie uważam, że najlepiej by było, gdyby główna bohaterka olała obydwu adoratorów, rzuciła wszystko i wyjechała w Bieszczady malować pejzaże. Chyba za bardzo wkręciłam się w tę historię…