Tanuki-Manga

Tsugumi postanawia wziąć sprawy w swoje ręce i towarzyszyć Keigo w ponownej próbie namówienia Ayukawy do zaprojektowania domu bez barier dla Kaede. Udaje jej się to osiągnąć, a Ayukawa postanawia odwiedzić główną zainteresowaną. Na miejscu przekonuje się, że dom rodzinny Kaede jest wybudowany w takim miejscu i w taki sposób, że dziewczyna na wózku najpewniej utknie w czterech ścianach do śmierci (nie aż tak odległej, żeby było gorzej). Przez przypadek dowiaduje się też o drugim wielkim marzeniu Keigo – założeniu własnej restauracji – i w jego wyobraźni powstaje zarys pewnego pomysłu…

W dalszej części tomiku bardzo dużo się dzieje: Koreeda odwiedza Tsugumi i okazuje się, że taki młody, przystojny, pracowity – a przede wszystkim pełnosprawny – zięć to spełnienie marzeń pani Kawana, Ayukawa przyznaje się Nagasawie, że będzie pracował dla znajomych swojej byłej dziewczyny, a Keigo, widząc, z jaką pasją Tsugumi podrzuca pomysły na urządzenie wnętrz, proponuje jej, by zajęła się tym oficjalnie. Tylko że to oznaczałoby współpracę z Ayukawą. A Koreeda nic o tym nie wie. Oj, motają się bohaterowie w tym tytule, ciągle w tym samym kręgu znajomych, ciągle spotykając się nawzajem. Czy wyjdzie z tego coś dobrego (oprócz domu bez barier)?

Na ostatnich stronach, zawierających posłowie mangaczki, wyjaśnia się, skąd jej widoczna na pierwszy rzut oka wiedza na temat niepełnosprawności – to nie tylko research, Rie Aruga wspomina, że ktoś bardzo jej bliski też był chory.

Kontynuując moją okładkową teorię z recenzji poprzedniego tomiku: ilustracja tym razem sugeruje, że od teraz relacje pomiędzy Tsugumi a Ayukawą będą bardziej partnerskie i normalne – dziewczyna pcha wózek, a chłopak nie ma miny cierpiętnika dręczonego wyrzutami sumienia, ciążącymi mu niczym cztery kamienie młyńskie zawieszone u szyi (na szorstkiej linie na dodatek). Wewnątrz tomik prezentuje się równie optymistycznie (aczkolwiek, muszę zaznaczyć, nigdy żaden nie prezentował się cierpiętniczo, bo jednak co Kotori, to Kotori) – druk i jakość papieru są na wysokim poziomie, czcionka bardzo przyjemna dla oka, a tłumaczenie lekkie i naturalne.