Tanuki-Manga

Trwa wojna trzech organizacji zrzeszających Uzdolnionych. Akutagawa walczy z Hawthornem przy wsparciu Mitchell. Obaj mężczyzni mają podobne Zdolności, polegające na manipulowaniu materią na średni dystans, do tego obaj odznaczają się zawziętością i determinacją, więc potyczka przebiega w sposób wyrównany. Mori – szef Mafii Portowej, scharakteryzowany przez Dazaia jako uosobienie logiki oraz osoba mająca umiejętność chłodnej kalkulacji i sprawowania kontroli nad biegiem wydarzeń – postanawia napuścić na siebie Gildię i Agencję. Wysyła swojego podwładnego Nakaharę do miejsca, gdzie ukrywa się oddział defensywny na czele z dyrektorem Fukuzawą, żeby pokazał jego członkom zdjęcie i poinformował ich, że Mafia nasłała Gildię na dwie pracownice Agencji, niedysponujące Zdolnościami, a następnie chce swoimi działaniami zmusić jej Uzdolnionych do wyruszenia im na ratunek i do konfrontacji z wrogiem. W wyniku tej intrygi Kunikida i Tanizaki mierzą się ze Steinbeckiem i Lovecraftem. Tymczasem Dazai natyka się na dawnych kompanów z Mafii, którzy przybyli do niego z nieoczekiwaną propozycją.

W szóstym tomie Bungou Stray Dogs niby sporo się dzieje: wolumin wypełniony jest po brzegi akcją i pojedynkami Uzdolnionych, którzy w większości stosują widowiskowe i intrygujące techniki. Muszę jednak wyznać, że mimo wszystko niespecjalnie mnie wciągnął. Może dlatego, że bohaterowie zdecydowanie za bardzo filozofują w trakcie pojedynków, co zmniejsza dynamikę ich starć? Czytam kolejne tomy bez dreszczyku emocji i zaciekawienia, co będzie dalej, za to cały czas podziwiając warstwę wizualną i pomysłowość autorów.

Obwoluta i kolorowe strony jak zwykle nie zawodzą i stanowią ucztę dla oka. W woluminie znajduje się kilka przypisów, niestety nie wiadomo czyich, gdyż nie jest to zaznaczone. Na szczęście te w samym komiksie zostały umieszczone pod odpowiednimi kadrami, a nie gdzieś z boku. Recenzowany tomik zawiera ponadto wyjątkowo dużo dodatków: prezentację czterech członków rodziny Steinbecków, bonusowy rozdzialik, który pokazuje, czym zajmował się oddział defensywny, zanim zaatakował ich Nakahara, opowiadanie Kundel bez serca autorstwa Kafki Asagiriego, poświęcone Akutagawie i opisujące jego pierwsze spotkanie z Dazaiem, nasuwające nieodparte skojarzenie z twórczością fanowską, rysunek Elizy pt. „Moja rodzina” i sześć stron tzw. „Literackich szortów”, przedstawiających anegdoty na temat pisarzy będących inspiracją dla bohaterów mangi. Ogólnie dużo niezbyt interesującego tekstu. Tradycyjnie warto zajrzeć również pod obwolutę, żeby zapoznać się z krótkim komiksem o tym, dlaczego Atsushi ma dziwną fryzurę. Swoją drogą, pojawia się on dopiero pod koniec szóstego tomu, podobnie jak Dazai, co do którego żywię nadzieję, że będzie stanowić centralną postać kolejnej części i wynagrodzi mi ewentualne braki fabuły.