Tanuki-Manga

W tomie siedemnastym Bungou Stray Dogs akcja zwalnia. Następuje etap zbierania informacji, zwierania szyków i planowania działań przed decydującym starciem. Atsushi i Kyouka uwalniają Mushitrou, przetrzymywanego w dobrze strzeżonym banku. Przy okazji tej akcji zyskują dwoje sprzymierzeńców: człowieka, którego tożsamości nie zdradzę, bo byłoby to niepotrzebnym spoilerem, zwłaszcza że jego rola jest niejasna i niejednoznaczna, oraz Montgomery, dysponującą niesamowicie przydatną dla uciekinierów Zdolnością tworzenia wymiaru dostępnego tylko dla wybranych przez nią osób. Wszyscy razem opracowują i wcielają w życie plan oparty na informacjach Mushitrou, zakładający pokonanie „Pięciu znaków upadku anioła”, a w konsekwencji oczyszczenie Agencji z zarzutów.

„Ogary” również nie próżnują. Ich kapitan postanawia przesłuchać dyrektora Fukuzawę, stosując dosyć niekonwencjonalne metody. Jouno i Tecchou udają się do kawiarni mieszczącej się pod biurem Agencji, gdzie przyciskają właściciela, żeby ustalić miejsce pobytu Montgomery. Wychodzi na jaw, że dziewczyna przedostała się do Podniebnego Kasyna – unoszącej się w powietrzu jaskini hazardu zarządzanej przez Sigmę, jednego z członków „Pięciu znaków” – przemycając w „pokoju Ani” Atsushiego i Kyoukę. Ich tropem ruszają „Ogary”: Tachihara i Teruko.

Ilość wyjaśnień i nowych informacji pojawiających się w omawianym tomie może przytłoczyć, zwłaszcza że zaprezentowane są dość chaotycznie. Poznajemy m.in. plany „Pięciu znaków”, strukturę tej organizacji i kolejnego jej członka. Dowiadujemy się też, w jaki sposób Dazai porozumiewa się ze światem zewnętrznym, co skłania do wniosku, że autorów ponosi fantazja. W związku z tym z niepokojem oczekuję na rozwiązanie zagadki, jak to robi Dostojewski. Wysyła sygnały alfabetem Morse’a, mrugając powieką? Pozostając w oparach absurdu: niektóre sceny z Mushitrou miały zapewne służyć rozluźnieniu atmosfery i wywołaniu uśmiechu, ale zachowuje się on tak beznadziejnie, że powoduje jedynie uniesienie brwi w niemym zdumieniu.

Zarówno rysunek na obwolucie, którego centralną postacią jest Tachihara w mundurze i z charakterystycznym mieczem w dłoni, jak i kolorowa rozkładówka na początku woluminu, przedstawiająca cały doborowy odział Milicji w dynamicznych pozach na jaskrawo czerwonym tle, sugerują, że „Ogary” będą odgrywały ważną rolę w tej części. Niestety, członkowie tej jednostki nie doczekali się jeszcze swoich kart postaci. W ogóle opisywany tomik, podobnie jak poprzedni, nie zawiera w środku żadnych dodatków, bo trudno za takowe uznać dwie strony reklam wydawnictwa Waneko. Za to jak zawsze pod obwolutą znajduje się krótki komiks, tym razem poświęcony Atsushiemu. Błędów ani żadnych wpadek nie wypatrzyłam.