Tanuki-Manga

Zdawać by się mogło, że po wygranej bitwie z Kokabielem Isseia chwilowo czeka odpoczynek od ekstremalnych wrażeń. Jednak nie można liczyć na chwilę spokoju. Rias wraz z Asią zaczynają się poważniej przymierzać do tematu związku z chłopakiem, a nadchodzące lato zwiastuje jeszcze więcej okazji do rozwoju relacji pomiędzy bohaterami. Na dodatek stały klient Isseia okazuje się Azazelem, przywódcą Upadłych Aniołów, bardzo zainteresowanym świętymi orężami. Nie muszę chyba pisać, iż Czerwony Smok nie będzie tu wyjątkiem?

Siódmy tomik High School DxD to udane połączenie wielu różnych wątków. Z jednej strony mamy perypetie miłosno­‑erotyczne z udziałem dziewcząt i Isseia, a z drugiej widać wyraźnie przygotowania do następnego dużego wątku fabularnego. Podczas dnia otwartego w szkole zjawiają się naprawdę grube szychy demonicznego świata – poznany już wcześniej Zechs, a także nowe postaci: ojciec Rias i Zechsa oraz jedna z czterech władców piekieł, a jednocześnie siostra Sony Sitri – Lewiatan. Szybko się okazuje, że piekielni władcy to ekscentrycy, a każdy z nich ma bardzo indywidualny sposób bycia. Na szczęście nie zabrakło im również charakterów. Nieco wcześniej na chwilę pojawia się również Vali, posiadacz Białego Smoka. Duże stężenie ciekawych postaci to znak charakterystyczny tego tomu.

Nie jest to jednak koniec wydarzeń. Dzięki pokonaniu Kokabiela Zechs uznaje, iż jego siostra może już przywrócić do składu drużyny tajemniczego członka, którego wcześniej musiała zapieczętować, ponieważ nie była w stanie kontrolować jego mocy. Tym sposobem drużyna poznaje słodką istotę imieniem Gasper Vladi – pół wampira, pół człowieka, laufra Rias. Cóż, radosną reakcję Isseia na nowego członka drużyny szybko psuje sama diablica, oznajmiając wszystkim, iż Gasper jest mężczyzną, choć zdecydowanie na to nie wygląda (zwłaszcza w żeńskim szkolnym mundurku). Do tego nie cierpi wychodzić na zewnątrz, przebywać z ludźmi ani trenować, a jako diabeł zarabia przez internet. Taka sielanka nie może jednak trwać wiecznie, więc reszta drużyny ma mu pomóc w opanowaniu mocy.

Oprawa techniczna pozostała niezmieniona. Tym razem oprócz standardowych kolorowych stron (swoją drogą, przedstawiających piękne główne bohaterki w bieliźnie) na samym końcu umieszczono także dwa czarno­‑białe rysunki: Iriny z Xenovią oraz Ravel z Riserem Phoenixem. Tłumaczenie nie wymaga zbędnego komentarza – jest równie dobre jak poprzednio, a błędów nie zauważyłem.

Jak widać, tomik ponownie prezentuje wszystko, co w High School DxD najlepsze. Widać, że historia jest przemyślana – wydarzenia ułożone są logicznie, splecione w całość tak, iż dają wrażenie kompletnego ciągu fabularnego. Nie ma tu nic, co by zgrzytało, ignorowało zasady świata przedstawionego czy też wyskoczyło z dziury fabularnej. Nie jest to łatwa sztuka, tym bardziej że fanserwisu nie brakuje, a zgrabne wplatanie go w bądź co bądź dość złożoną historię wcale nie jest łatwe. Zwłaszcza tak, aby był on dodatkiem do wydarzeń, a nie odwrotnie. Wielu tytułom ta sztuka się nie udała. Nie zapomniano też o rozwoju relacji między bohaterami, które nie biorą się znikąd, a mają oparcie w wydarzeniach bieżących i minionych. Pozostaje tylko czekać z niecierpliwością na kolejny tom tej przyjemnej rozrywki.