Tanuki-Manga

Wygląda na to, że Alicja na dobre utknęła w Krainie Koniczyny. Okazało się, że wraz z nią zostało wygnanych kilka dobrze jej znanych osób, co pomaga dziewczynie oswajać się z myślą, że spędzi tu jakiś czas. Tymczasem po tym, jak posprzeczała się z kocim adoratorem, Borysem, zniknął on na dobre z jej pola widzenia. Dopiero jego brak zaczyna Alicji uświadamiać, że zawsze był przy niej i jak bardzo jej go brakuje. Jednak nawet zaprzątnięta tymi myślami, nie ma chwili wytchnienia, gdyż jak zwykle kręcą się koło niej pozostali panowie, chętni wykorzystać jej chwilę słabości ku własnej uciesze.

Ponadto wielkimi krokami zbliżają się obrady w wieży. I choć oficjalna część narad jest nudna jak flaki z olejem, to za kulisami Alicja spotyka masę znajomych, zarówno tych chętnie, jak i mniej chętnie widzianych. Tak więc czas zleci jej na unikaniu pewnego natrętnego królika, towarzyskich pogaduchach, nawiązywaniu nowych znajomości, czy… upijaniu się do nieprzytomności podczas partyjki kart z członkami mafii, co jest oczywiście proszeniem się o to, by Blood mógł zabawić się jej kosztem. Tym razem dziewczyna szybko mu się wymyka, choć tylko po to, by wpaść na Ace’a, kuszącego ją propozycją nie do odrzucenia. Wtedy to na arenę wkracza ponownie nasz kocur Borys, który szybko przemawia Alicji do rozsądku. Jego nagłe wtargnięcie prowadzi do ostrej bójki między panami, ale ponieważ jej wynik wydaje się niekorzystny dla kocura, stosuje on sprytny fortel, by wraz z Alicją ujść cało z opałów. Po wyjściu z opresji nasza para może wreszcie sobie na spokojnie wytłumaczyć to i owo, co prowadzi do iście płomiennych wyznań. Usatysfakcjonowana pojednaniem z Borysem Alicja może wreszcie zapaść w błogą drzemkę, ale tylko po to, by spotkać w niej Lorinę – swoją siostrę, która najwyraźniej nie zamierza dać jej zapomnieć o czymś ważnym, co zostawiła w prawdziwym świecie. Już z powrotem na jawie wątpliwości Alicji ponownie się pogłębiają, gdy po raz kolejny uświadamia sobie, jaki ten świat jest okrutny i odmienny. Zaprzątnięta swoimi myślami, nie wiadomo kiedy ląduje znów w lasie pełnym dziwnych drogowskazów… i tym razem wpada w naprawdę poważne tarapaty.

Ten tom skupia się na dwóch rzeczach: jedna to obrady w wieży, które są pretekstem do różnych spotkań, a druga to rozwój wątku romantycznego między Alicją a Borysem. Niewątpliwie ich relacje zaczynają mieć „pazur”, lecz niezdecydowanie dziewczyny potrafi nieźle irytować. Autorka stara się też nadać Alicji trochę więcej charakteru, choć na razie daleko jej do odrzucenia dziewczęcej naiwności. Na kartach mangi pojawia się ponownie mysz Pierce oraz nowy bohater, przyboczny Nightmare’a, przystojniak o imieniu Gray, który przynajmniej na razie zdaje się być, o dziwo, normalniejszy niż reszta panów. Trudno nadal mówić o jakiejś konkretnej fabule, gdyż sprowadza się ona do tego, że Alicja błądzi bez większego celu raz tu, raz tam, napotykając przypadkiem kolejnych panów i zawsze wpadając w sidła, które na nią zastawiają.

Drugi tom jest na takim samym poziomie, co poprzedni, czyli bardzo przyzwoitym. Ma barwną obwolutę z grafiką przedstawiającą Alicję, Borysa oraz Ace’a, a pod nią znajduje się zwyczajowy dodatek odautorski. Kilka pierwszych stron mangi jest również w kolorze. Dalej znajduje się to samo, co w poprzednim tomie, czyli wprowadzenie do świata oraz prezentacja postaci. Tłumaczenie oraz korekta trzymają wysoki poziom. Nie odniosłam wrażenia, by któryś z dialogów brzmiał drętwo, a wręcz przeciwnie – podziwiam to, jak tłumaczka zgrabnie przełożyła wszelkie swobodne kwestie, dodatkowo stylizując je odpowiednio w zależności od tego, kto je wypowiada i nie popadając przy tym w grafomanię. Wszystkie onomatopeje są przetłumaczone oraz odpowiednio, harmonijnie wkomponowane w całość. W poprzednim tomie miałam uwagę co do nieprawidłowego przycięcia stron tak, że czasem ucinało dymki tekstowe – problem został najwyraźniej dostrzeżony i w tym tomie teksty w dymkach są usytuowane tak, by nie zostać narażone na przycięcie podczas składania.

Drugi tom to naprawdę kawał dobrej roboty i widać, że zespół nad nim pracujący zauważa wcześniejsze niedociągnięcia i je pieczołowicie poprawia. Wręcz myślę tak sobie, że trafne tłumaczenie czyni historię barwniejszą i łatwiejszą do przyswojenia. Jeśli więc kogoś wciągnęły przygody Alicji i spodobała się gromadka przystojnych panów, którzy w mocno bezpośredni sposób traktują główną bohaterkę, to może śmiało brać się do lektury.