Tanuki-Manga

Czy pamiętacie jeszcze, że poprzedni tom zakończył się w momencie napaści tajemniczego osobnika na Alicję? I jak pisałam, że powinnam umierać z niepokoju o życie głównej bohaterki, ale nauczona doświadczeniem, przestałam się tym nadmiernie emocjonować? Miałam rację, a dzięki temu udało mi się uniknąć ponownego rozczarowania… Alicja wpada w ręce łotra, lecz Borys momentalnie przybywa jej na ratunek. Dziewczyna traci przytomność i budzi się w domu ukochanego, który otoczył ją opieką. Przespała jednak tyle czasu, że teraz musi się ekspresowo uwinąć na herbatkę do Królowej Vivaldi, na którą została zaproszona, więc nie ma czasu na maca… znaczy cacanki. Herbatka przebiega niezwykle pokojowo i nawet królik Peter jakoś zdaje się nieszczególnie naprzykrzać dziewczynie. Po herbatce Alicja udaje się do rezydencji Kapelusznika z postanowieniem wypowiedzenia najmu pokoju… co jednak już nie idzie tak gładko, jakby sobie tego życzyła i znów zostaje uwikłana w niebezpieczne wydarzenia.

Mafijne rozgrywki wysuwają się coraz wyraźniej na pierwszy plan, a nieświadoma niczego Alicja jest wykorzystywana przez Kapelusznika jako jeden z pionków w jego grze. Tymczasem na teren rezydencji zakrada się dwóch osobników bez twarzy, w celu infiltracji wroga (który wie o tym i ma ich na oku). Już nawet Vivaldi podejrzewa, że coś jest nie tak i przeprowadza poważną rozmowę z Borysem, by nakłonił Alicję do szybszej zmiany lokum. Kłopoty tuż za rogiem sprawiają, że romans między Kotem a główną bohaterką nieco przystopował, ale tylko z pozoru, gdyż oczywiście jest okazja do tego, by Borys wykazał się troską i ratował ukochaną przed niebezpieczeństwem.

W tym tomie działo się mniej niż zwykle, gdyż w jego skład wchodzą tylko dwa rozdziały, które stanowią mniej więcej połowę tomu. Druga połowa jest wypełniona dodatkową historyjką, rozgrywającą się za czasów Krainy Serc i zatytułowaną Pierwszy krok. Cofa nas ona w czasie i opowiada o samym początku, gdy Alicja trafiła do tej przedziwnej krainy i spotkała Borysa. Czas na przełamanie pierwszych lodów na „randce” w Wesołym Miasteczku! A potem na małe zamieszanie, które, jak wskazują zapowiedzi, doczeka się ciągu dalszego w kolejnych tomach – a zostały już tylko dwa do końca.

Okładka piątego tomu znów onieśmiela feerią barw, a znajduje się na niej główna para na przejażdżce na czymś, co wygląda jak skrzydlata ryba. Pod obwolutą znajdziemy krótkie historyjki bonusowe od autorek; na początku wita nas krótki rozdział w kolorze, tym razem o przytulankach Borysa i Alicji. Tak jak wspomniałam, pół zawartości tomu to dwa kolejne rozdziały o Krainie Koniczyny, a druga połowa to historia bonusowa, rozgrywająca się wcześniej i umieszczona w Krainie Serc. Na końcu jest stopka redakcyjna. Jak zwykle tłumaczenie stoi na wysokim poziomie i charakterystycznym lekkim stylem dodaje polotu historii; nie odnotowałam żadnych literówek czy innych wpadek w korekcie. Tak naprawdę największym mankamentem tego tomu jest spadek jakości druku na części stron – jest jakby rozmazany, co szczególnie widać w okienkach dialogowych, gdzie pojawiają się zaprószenia tuż obok liter. Poza tym wszystko jest dokładnie tak, jak powinno być.