Tanuki-Manga

Sesja zdjęciowa z Yukari w roli głównej udaje się znakomicie, czego najlepszym dowodem jest propozycja, jaką bohaterka otrzymała od Mikako, dotycząca występu na najbliższym pokazie HAPPY BERRY. Tego samego dnia wieczorem George odwozi dziewczynę do domu (czy raczej tymczasowego lokum, jakim jest mieszkanie Arashiego), ale ostatecznie nie kończy się tylko na podwożeniu – zostaje na noc. A następnego dnia Yukari się do niego przeprowadza. Gdzieś w tle przez cały czas przewija się Hiroyuki Tokumori – szkolny kolega głównej bohaterki, wyraźnie nią zainteresowany i przejmujący się jej losem. Sama Yukari ani myśli wrócić do starego życia, nie chce jednak być utrzymanką, zaczyna więc szukać pracy. Zyskuje nawet możliwość zatrudnienia przez agencję modelek, jednak tutaj pojawia się problem – jest niepełnoletnia, musi więc uzyskać zgodę rodziców…

Jakość polskiego wydania nadal utrzymuje się na bardzo dobrym poziomie. Tłumaczeniu, tak jak poprzednio, nie mogę nic zarzucić – raz jeden zdarzyła się literówka: do projektantki HAPPY BERRY zamiast „Mikako­‑chan” zwrócono się „Miwako­‑chan”, co przez chwilę trochę mnie zdezorientowało. Podobnie jak w poprzednich tomikach, i tutaj zdarzają się nieprzetłumaczone onomatopeje, jednak nie uważam ich za na tyle istotne, żeby miało to utrudniać czytanie.

Posiadane przeze mnie pierwsze wydanie z marca 2004 roku zostało wydrukowane na niezbyt atrakcyjnym, żółtawym papierze, który stanowi jedyną naprawdę istotną wadę tomiku. Sam druk jest już bez zarzutu, w paru miejscach zdarzyły się trochę za bardzo przycięte strony, ale tekstu to nie dotyczy. Przyczepię się za to do numeracji stron – spośród około 170 oznaczono jedynie 32. Teoretycznie proporcja ta sama, co w tomiku drugim, jednak tam faktycznie numerowano co pięć­‑sześć stron, i to się sprawdzało. Natomiast tutaj w pierwszej połowie zdarza się to zaledwie kilkukrotnie, by później pojawiać się znacznie częściej. Okładka prezentuje się dobrze, ale mam jedną uwagę – o ile z kolorem ciemnoróżowym zielone tło stanowi ładny kontrast, tak jasny róż z tym tłem się zlewa i gdzieś ginie.

Oprócz treści właściwej w tomiku zamieszczono: informacje o sprzedaży wysyłkowej, spis tytułów wydanych przez Waneko, listę punktów sprzedaży, w których można nabyć mangi, wzór prawidłowo wypełnionego blankietu pocztowego, reklamę „MangaMixu” i Love Hiny oraz zapowiedź kolejnej części Paradise Kiss i Video Girl Ai. Zasadniczo – nic ciekawego, na pewno nie dla dzisiejszego czytelnika.

Historia przedstawiona w Paradise Kiss wciąż idzie naprzód tym samym, równym tempem. Nie zauważyłam spadku poziomu, a wręcz przeciwnie – śledzenie losów bohaterów wciąga coraz bardziej. Za dużą zaletę uznaję fakt, że ich relacje nie stoją w miejscu. Co ważne, ewoluuje nie tylko związek George’a i Yukari, wzajemne stosunki między innymi postaciami też się zmieniają. Nie wspominałam chyba o tym wcześniej, ale szalenie podoba mi się kreska Ai Yazawy – bardzo ładna, elegancka i staranna. Tym, co naprawdę zwraca uwagę, są stroje postaci. Wykonane niezwykle szczegółowo, prezentują się po prostu ślicznie. Co więcej, widać, że bohaterowie (a zwłaszcza bohaterki) posiadają szafę z ubraniami, bo zmieniają je bardzo często – takiej Miwako na przestrzeni wszystkich pięciu tomów nie widziałam dwa razy w tym samym ubraniu.