Tanuki-Manga

Dymiący zestaw wideo w pierwszym tomie Video Girl Ai zapowiada katastrofę, do której faktycznie dochodzi już na pierwszych stronach recenzowanego tomu. Problemy techniczne z odtwarzaniem kasety przekładają się bezpośrednio na stron zdrowia Ai, która w malowniczej eksplozji (czystym przypadkiem zrywającej znaczną część ubrania bohaterki) znika z naszego świata. W tym przypadku nie oznacza to jednak podróży w jedną stronę w zaświaty, a jedynie pojawienie się w wypożyczalni Gokuraku. Tam Ai zostaje przywrócona do stanu używalności i na swoje usilne nalegania ponownie wysłana do Yoty, tym razem na nieco innych zasadach… Fabuła drugiego tomu koncentruje się na dwóch wątkach: osobliwego trójkąta romantycznego pomiędzy Yotą, Moemi i Takashim oraz o wiele bardziej burzliwego związku Yoty i Ai. Ani w jednym, ani w drugim przypadku nic nie zostaje rozstrzygnięte (trudno się dziwić, w końcu to drugi tom z trzynastu), a dramatyczne zawieszenie akcji na koniec sugeruje, że nieszczęsnego Yotę czekają problemy poważniejsze od tych szkolnych.

Tłumaczenia mangi nie podejmuję się oceniać – zresztą akurat w przypadku Video Girl Ai kompetentna analiza została wykonana w recenzji 1. tomu, do której niniejszym odsyłam czytelnika. Może tylko tytułem ciekawostki wspomnę, że w znanym mi angielskim tłumaczeniu niektóre dialogi dosyć istotnie się różnią i można się zastanawiać, kto dokonał wierniejszego tłumaczenia – Polacy czy Amerykanie? Jeżeli chodzi o redakcję i liternictwo, nie jest źle – dymki zostały uzupełnione czytelną, dużą czcionką (w moim przekonaniu lepszą od stosowanej przez Waneko obecnie), literówek nie wypatrzyłem. Na kilku stronach (np. 114) straszą japońskie onomatopeje, jednak w przytłaczającej większości dźwięki spotykamy w postaci swojskich „tupów”, „szurów” czy innych „brzdęków”.

Od strony technicznej Video Girl Ai prezentuje typowy poziom swoich czasów – mały format, tani papier i jednak o wiele lepsza niż współcześnie staranność wydania. Po latach docenia się takie drobiazgi jak numeracja stron, marginesy, kadry może mniejsze, ale jednak w całości. Niestety, szwankuje druk – zazwyczaj wygląda całkiem przyzwoicie, ale zdarza się kilka wpadek na stronach zawierających odcienie szarości. Przykład? Proszę bardzo: konia z rzędem temu, kto wypatrzy jakieś ryby na środkowym kadrze strony 155… W posiadanym przeze mnie egzemplarzu dosyć sztywna, tekturowa okładka nie wytrzymała próby czasu – zszarzała i zaczęła z niej odchodzić folia, ale cóż, ostatecznie to już niemal dziesięć lat, a komiksów raczej nie wydaje się, by przetrwały wieki.

Dla osób zainteresowanych dodatkami jak zwykle niewiele – ot, kilka stron z ilustracjami przedstawiającymi głównych bohaterów mangi i krótki wstęp autorstwa Masakazu Katsury. Stosunkowo sporo miejsca, bo aż pięć stron, poświęconych zostało na materiały promocyjne wydawnictwa – pomysł, od którego z czasem Waneko odeszło, zapewne bardziej polegając na stronie internetowej.