Tanuki-Manga

Jedenasty tomik mangi sponsoruje literka „S” jak „smutek”. Bo w istocie, jest to najmniej chyba pogodny ze wszystkich tomów tej serii. Mamy tu głównie nieszczęścia i niepowodzenia, jak sądzę, przygotowujące czytelnika do bardziej optymistycznego finału.

Po pierwsze, sporą część tego tomu zajmuje wątek Natsumi. Myślałem, że dobiegł on końca w tomie poprzednim, ale dopiero tu autor zdecydował się go na dobre zamknąć. Poznajemy zatem historię jej oraz chłopaka, z którym się związała. Finał trudno nazwać pozytywnym, acz sprawia on, że Ai i Yota ponownie się schodzą. Jednak na jak długo?

U głównego bohatera nie dzieje się wiele lepiej. Próbuje sam rysować, ale jego nowe prace zostają odrzucone przez wydawcę. Zauważa coraz wyraźniej, że jednak bez Ai nie jest w stanie tworzyć tak jak dawniej. Jego związek z Moemi powoli wchodzi w fazę kryzysu. Yota ma świadomość, że najlepiej byłoby to zakończyć, ale kocha dziewczynę, zaś ona kocha jego i nie ma zamiaru z tego tak łatwo zrezygnować, nawet jeśli oznacza to kolejne poświęcenia. Pewna rola fabularna przypada znowu Takashiemu, którego autor przez dłuższy czas zaniedbywał.

Ai na pewien czas wraca tu do swojej pierwotnej roli, czyli video girl, ale to tylko krótka przerwa, związana z chęcią udzielenia pomocy Natsumi. Prawda jest taka, że czego by nie zrobiła, ciągnie ją wyraźnie do Yoty. Próbuje sama siebie usprawiedliwiać, a przy spotkaniach z Moemi tłumaczyć, tak sobie, jak i jej, że to nic poważnego. Prawda jest jednak oczywista właściwie dla wszystkich. A że do końca zostały już tylko dwa tomiki, to czas, by wszystko powoli zaczęło zmierzać w stronę finału, prawda?

Na okładkę trafiła Natsumi, pojawiająca się w tej roli po raz drugi. Pewnym novum jest natomiast strona tytułowa, na której widzimy faceta. Aż dziesięć stron na końcu mangi to okładki rozdziałów, na których nadal dominują Ai i Moemi. Ostatnie cztery strony to oferta wydawnicza Waneko. Na skrzydełku obwoluty autor mangi dzieli się tym razem przemyśleniami dotyczącymi swoich talentów wokalnych.