Tanuki-Manga

Po hojnie przetykanej ujęciami biustów bohaterek sieczce, która stanowiła główną treść tomów pierwszego i drugiego, przyszedł czas na zwolnienie tempa akcji. Bohaterowie docierają do domu państwa Takagi. Jak się okazuje, rodzice Sayi, stojący na czele dużej prawicowej organizacji, stworzyli w morzu chaosu i śmierci ostoję bezpieczeństwa, choć wprowadzony przez nich porządek nie wszystkim się podoba. Dzięki temu cała siódemka bohaterów ma wreszcie trochę czasu dla siebie. Odzywają się na nowo sprawy uczuciowe, głównie w trójkącie Rei – Takashi – Saeko. Mamy też okazję poznać dość złożone relacje Sayi z rodzicami. W odległym tle zaś rozgrywają się wydarzenia, które mogą zmienić losy świata.

Czytelnicy, którzy oglądali także anime, dostrzegą, że w mandze nie pojawia się epizod z samotną podróżą Takashiego i Saeko, będący szóstym odcinkiem serii telewizyjnej. Stanowił on okazję do bliższego przedstawienia Busujimy, a także pewnego zbliżenia obydwu postaci. W zamian za to otrzymujemy kolejną porcję fanserwisu, w której celuje tym razem Rei. Lecząca się z urazu kręgosłupa bohaterka spędza większość tomiku, leżąc nago na łóżku. Fabuła obraca się wokół problemów, na jakie trafia nasza ekipa przy ponownym zetknięciu ze światem dorosłych. Przed chwilą jeszcze samotnie przedzierali się przez stada zombi, raz po raz dając dowody męstwa, teraz znów traktowani są jak dzieci.

Denerwującym elementem tej mangi jest kwestia krawędzi stron. Od zewnętrznej strony sprawiają one wrażenie obciętych, od wewnątrz często zaś są dociągnięte do samego końca, przez co czasem trzeba naprawdę mocno rozchylać tomik, żeby gdzieś doczytać jakieś słowo, albo co gorsza przypis. Swoją drogą, przypisy to osobna sprawa. Naprawdę dużo lepiej byłoby im poświęcić kawałek strony na końcu niż drukować je tak mikroskopijną czcionką, że nic, tylko szukać lupy.

Okładkę tego tomiku zdobi tym razem Saya z odpowiednio wyeksponowanym biustem, a jakże, i zombi w tle. Na tylnej okładce widzimy z kolei Kohtę Hirano. Podobnie jak w tomiku drugim, pierwsze trzy strony to kolorowe wersje całostronicowych grafik z mangi ozdobione komentarzami – moim zdaniem świetny pomysł. Jakość tłumaczenie nie sprawia czytelnikowi zawodu (choć gdybym miał się przyczepić, to czytana przez Saeko książka Kierkegaarda ma polskie tłumaczenie i polski tytuł). Na ostatnich stronach znalazło się miejsce dla trzech fanartów, zaś miejsce na skrzydełkach obwoluty pozostawiono na słowa od autorów mangi.