Tanuki-Manga

Dogoniwszy japońskie wydanie Highschool of the Dead (i co godne pochwały – przegoniwszy wydanie amerykańskie), docieramy do siódmego, ostatniego na razie tomiku mangi. W Japonii nie widać na horyzoncie kolejnych rozdziałów, co oznacza, że fanów komiksu czekać może przerwa godna X lub Hellsinga. Oby jednak do końca tego roku wyszedł kolejny tom…

Jeśli ktoś się spodziewał, że siódmy tomik Highschool of the Dead poświęcony będzie problemom emocjonalnym Kouty Hirano, to czeka go zawód. Choć śmierć Asami wpędza chłopaka w poważną depresję, okoliczności nie pozwalają na zbyt długie użalanie się nad sobą. Rolę terapeutki bierze na siebie Shizuka i radzi sobie z tym nad wyraz dobrze, biorąc pod uwagę jej dotychczasową niską użyteczność.

Zasadniczą kwestią pozostaje natomiast pytanie o losy rodziców naszych bohaterów. Tym razem docierają oni w okolice, w których mieszkała Rei, ale podczas poszukiwań dowiadują się o planowanej przez japońskie władze ewakuacji żywych jeszcze mieszkańców miasta. Po drodze przyłącza się do nich kolejna postać. Na chwilę też przeskakujemy w nieco spokojniejsze miejsce, by poznać losy przyjaciółki Shizuki, w której domu bohaterowie spędzili pierwszą noc.

Zgodnie z przyjętą przez autorów zasadą na okładce znajduje się Rei, otwierając trzecią serię portretów głównych bohaterek. Niespodzianka czeka zaś na czytelnika w środku – po otwarciu mangi wyłania się bowiem rozkładówka, na której możemy podziwiać aparaty oddechowe Rei, Saeko i Sai oraz ich właścicielki (właśnie w tej kolejności). Po tej słusznej ilości fanserwisu dwie kolejne kolorowe strony są go właściwie pozbawione, podobnie jak ostatnia strona okładki, na której znalazł się Takashi.

Cieszy, że choć polski wydawca spieszył się z wydaniem siódmego tomu (dla porównania, w USA ma się on ukazać dopiero w lipcu 2012), to tempo nie odbiło się szczególnie na jakości. Choć Waneko wydaje się traktować ten komiks nieco mniej starannie niż inne (vide błędy tłumaczeniowe w poprzednich tomach), tutaj nie sposób znaleźć czegoś, do czego można by się przyczepić. Niektórych być może zmartwi brak kolejnych dodatków (które, przyznać trzeba, potrafiły stanowić niezły kontrapunkt dla poważniejszych fragmentów fabuły), ale za to trudno winić wydawcę. Jedyną bolączką tego tomu są często przycięte z góry lub z boku strony, ale na tę chorobę Highschool of the Dead cierpi od samego początku i chyba trzeba już do niej przywyknąć. Na ostatnich dwóch stronach znalazły się fanarty, całkiem niezłe nawet, jeśli porównać je z opublikowanymi wcześniej.