Tanuki-Manga

Czym byłby ostatni tom bez porządnej fabularnej wolty? Chociaż Hayato szykuje się do walki z Roenem, szybko wychodzi na jaw, że on także jest tylko pionkiem przestawianym na szachownicy przez kogoś zupełnie innego. Prawdziwy przywódca Arkanów ujawnia swoją tożsamość oraz cel, jakim jest wskrzeszenie poprzedniego Króla Katakumb, Sigurda. Aby tego dokonać, potrzebuje ostatniego fragmentu duszy Hayato i wszystko wskazuje na to, że zdobędzie go z łatwością. Ale czy na pewno?

Uczciwie przyznaję, że autorka nieco mnie zaskoczyła – spodziewałam się, że Sigurd, który ujawnił się kilka tomów temu, jeszcze odegra ważną rolę, ale tożsamość zdrajcy była dla mnie niespodzianką. Inna sprawa, że to nie jedyny zwrot akcji, jaki serwuje mangaczka. Można by pomyśleć, że ósmą część zdominują kolejne pojedynki, ale tak nie jest. Po pierwsze, akcja całkowicie skupia się na głównych bohaterach, a po drugie, autorka bardzo dużo miejsca poświęca na wyjaśnienia, w tym przypadku niezbędne. Naturalnie, nie zabrakło finałowego starcia – widowiskowego i na szczęście nieprzegadanego. Warto też wspomnieć, że ostatecznie Higasa Akai nie utopiła fabuły w morzu łez i przeznaczenia. Wręcz przeciwnie, zafundowała postaciom całkiem zgrabny happy end.

Doceniam, że nie ciągnięto fabuły na siłę, i przyznaję, że historie poszczególnych grabarzy i ich kontrahentów ułożyły się we w miarę sensowną całość. Nie zabrakło nawet miejsca na epilog, informujący czytelników o dalszych losach bohaterów, co zawsze jest miłym i ważnym dodatkiem. Jest kilka rzeczy, które niekoniecznie mnie przekonały, ale zostawię je sobie do recenzji głównej, ponieważ wymagają obszerniejszego omówienia.

Polskie wydanie utrzymało poziom do samego końca. Ze względu na grubość tomiku tym razem posłowie autorki umieszczono z tyłu okładki, zaś z przodu mamy wszystkich mieszkańców Katakumb. Oczywiście, żeby to wszystko zobaczyć, trzeba zajrzeć pod obwolutę, na którą powrócili Hayato i Riddle. W środku znajdziemy też bardzo ładną ilustrację, ponownie przedstawiającą głównych bohaterów. I to tyle, jeżeli chodzi o jakiekolwiek dodatki, ponieważ ze względu na objętość tomiku na końcu znalazło się miejsce tylko na stopkę redakcyjną.

Mroczny grabarz Riddle z pewnością nie jest najlepszym dziełem Higasy Akai, ale też daleko mu do bycia kiepskim komiksem. Mimo wszystko autorka ma na fabułę i postaci jakiś pomysł, wybiegający poza fanserwis męsko­‑męski. Ot, jeszcze jedno wypełnione bishounenami przyjemne czytadło na wieczór.