Tanuki-Manga

Po ostatnim wyznaniu senpaia Morinaga nie posiadał się z radości – do czasu, kiedy okazało się, że w gruncie rzeczy niewiele ono zmienia, bo Souchi nie dostrzega sensu tego, co sam powiedział. Zatem sytuacja praktycznie wraca do punktu wyjścia i biedny Tetsuhiro znowu znajduje się na granicy wytrzymałości. Tymczasem gdzieś w Stanach Tomoe wysyła do Japonii dwie paczki z prezentami: dla brata i siostry, a także dla starego przyjaciela, Isogaia Tachirou. Niestety, myli się i źle adresuje przesyłki, a skutki okazują się tragiczne (dla bohaterów), a zarazem niezwykle zabawne (dla czytelnika). Souchi wpada we wściekłość po znalezieniu w felernej przesyłce obok całego mnóstwa replik broni palnej zdjęcia „ślubnego” swojego młodszego braciszka i „tego durnia” Kurokawy, nie wie jednak, że najgorsze dopiero przed nim. Kiedy Isogai odwiedza Tatsumiego, by zamienić paczki, przypadkiem staje się świadkiem bardzo niedwuznacznej sceny między nim a Morinagą. Postanawia wykorzystać zdobytą wiedzę i szantażuje Souchiego… A ten nie ma wyboru, jak tylko ulec, jeśli nie chce, by brat dowiedział się o jego dziwnej relacji z Morinagą. Tylko jak zareaguje ten ostatni na tajemnicze wieczorne wyjścia ukochanego senpaia?

Po nieco poważniejszym tomiku drugim następuje rozluźnienie atmosfery. Pod względem komediowym manga jest naprawdę świetna, podczas lektury niejednokrotnie wybuchałam szczerym śmiechem. Wprowadzenie nowej postaci z pewnością pomogło zapobiec nudzie, podobnie jak ujawnienie nieznanych dotąd talentów bohaterów… Bardzo jestem ciekawa, czy Isogai zawita do mangi na dłużej, bo zdecydowanie polubiłam nieco sadystyczne usposobienie tego pana. Hinako Takanadze udało się stworzyć postać wprowadzającą zamęt i popychającą fabułę do przodu, która jednak nie irytuje, a wręcz daje się lubić – co zdarza się w romansach nieczęsto, dlatego liczę to na duży plus. Jednocześnie autorka nie zapomina o romansie, który pomału się rozwija i teraz już wyraźnie wychodzi z paskudnego schematu „kocham, więc gwałcę”. Tatsumi zostaje przyparty do muru i widać, że chociaż nie chce się do tego przyznać, zbliżenia z Morinagą nie mają miejsca wbrew jego woli. Niemniej do zupełnego pogodzenia się ze swoimi uczuciami daleką ma jeszcze przed sobą drogę, co Tetsuhiro z pewnością nie raz boleśnie odczuje.

Jak zwykle w wydaniach Kotori, dużym atutem mangi jest przekład. Język bohaterów jest bardzo naturalny, żywy, nikt tutaj nie sili się na ugrzecznienia. Z jednej strony mamy mnóstwo potocznych zwrotów i powiedzonek, z drugiej – nie sprawiają one wrażenie sztucznych i nie powtarzają się co chwila, widać więc, że ekipa włożyła w tłumaczenie sporo pracy i chwała im za to. Co najważniejsze, dialogi śmieszą dokładnie tam, gdzie powinny – w nich głównie spoczywa siła komediowa Zakochanego tyrana. Nie dostrzegłam ani jednego błędu: czy to interpunkcyjnego, czy stylistycznego. Od strony technicznej tomik również jest jak najbardziej w porządku: kolorowa okładka ze skrzydełkami sprawdza się całkiem nieźle i wygląda na dość trwałą. Zdobi ją dobrze widoczny znaczek „+18” – adekwatny, bo w środku znajdują się mocne sceny erotyczne. W środku znajdziemy jedną kolorową stronę wydrukowaną na kredowym papierze. Prócz tego nie ma żadnych dodatków, jedynie obszerne jak zwykle posłowie pani Takanagi. Numeracja pojawia się często, zatem spis treści zamieszczony na początku jest przydatny. Papier jest oczywiście biały, dobry gatunkowo – strony nie prześwitują, zaś druk bardzo porządny. Manga z pewnością warta jest swojej ceny, tak pod względem jakości samej historii, jak i wydania.