Tanuki-Manga

Po ostatnich wydarzeniach Morinaga jest wniebowzięty – nie tylko będzie nadal mieszkał z ukochanym senpaiem, ale wszystko wskazuje na to, że powoli zaczyna on akceptować to, co jest między nimi. Kiedy Tatsumi czeka wieczorem na powrót współlokatora, przekonuje się, że coś w tym rzeczywiście jest, ale czy przyznałby się sam przed sobą do swoich uczuć? Oczywiście że nie. Życie toczy się więc dalej bez większych zmian aż do dnia, w którym Morinaga dostaje propozycję pracy w jednej z większych i bardziej szanowanych firm farmaceutycznych na rynku. Chłopak będzie miał nie lada dylemat: nigdy nie rozważał tak naprawdę kariery akademickiej, a na uniwersytecie został tylko dlatego, by być bliżej senpaia. Czy teraz jednak, kiedy mieszkają już razem, obawa, że stracą kontakt, ma jakieś podstawy? A szansa na tak dobrze płatną posadę w renomowanej firmie zdarza się raz w życiu… Twardy orzech do zgryzienia, ale to nie jedyny problem, z którym główny bohater będzie musiał się zmierzyć. Pewnego dnia z niespodziewaną wizytą wpada do niego… Masaki. Ten sam, przez którego Morinaga tyle się niegdyś nacierpiał, ale mimo to teraz cieszy się ze spotkania. Za to bardzo niezadowolony z obecności niezapowiedzianego gościa jest Tatsumi. Prawdę mówiąc, kiedy dowiaduje się, z kim ma do czynienia, szlag go trafia do tego stopnia, że otwarcie grozi Masakiemu i z trudem udaje się go powstrzymać od zwyczajnego pobicia. Co wyniknie ze spotkania po latach i dlaczego Soichi aż tak przejmuje się całą tą sprawą?

Tak jak przypuszczałam, przełomowy moment dla związku głównych bohaterów musiał nastąpić wkrótce i oto jest – pod koniec tomiku siódmego. Oczywiście akcja została urwana w najważniejszym momencie i na odpowiedź, jak potoczą się dalsze losy naszej pary, a przede wszystkim czy Tatsumi postanowi być całkowitym bucem, czy nie, będziemy musieli jeszcze długo poczekać. Niemniej dobrze, że w końcu coś rusza z miejsca, bo przeciąganie głównego wątku i dreptanie w kółko stawało się naprawdę męczące. Nie powiem, żeby zastosowane tu rozwiązania nie były szablonowe, ale wykorzystano je całkiem rozsądnie, więc nie mam większych zastrzeżeń co do fabuły. Tym razem komedia poszła w odstawkę: dostajemy mnóstwo kłótni, trudnych rozmów i nieporozumień. Mimo to mangę nadal czyta się lekko i bez problemu można połknąć cały tomik naraz.

Jakość wydania nie odbiega od tego, do czego przyzwyczaiło nas wydawnictwo Kotori. Tomik pozbawiony jest obwoluty, ale w zamian wyposażony został w sztywną, błyszczącą okładkę ze skrzydełkami. Na początku znajdziemy kolorową stronę z przyjemną ilustracją w zimowo­‑świątecznym klimacie: trzeba przyznać, że idealnie skorelowaną z datą wydania. Druk jest dobrej jakości, a papier na tyle gruby, że nic nie przebija na kolejne strony. Niestety niektóre strony wydają się zbyt mocno przycięte, naruszając znajdujące się na nich ilustracje – widać to dobrze na przykład na stronie tytułowej drugiego rozdziału, gdzie ramka „krok 2” jest wyraźnie ucięta. Przekład jak zwykle stoi na wysokim poziomie – może w tym przypadku nie było okazji do wykazania się w scenach komediowych, ale mangę czyta się bardzo płynnie, bez jakichkolwiek zgrzytów czy to stylistycznych, czy ortograficzno­‑interpunkcyjnych.