Tanuki-Manga

Przedostatni tom GTO przynosi zakończenie wątku opowiadającego o przeszłości klasy 3D. Oczywiście „nieśmiertelny” Onizuka po raz kolejny popisze się brawurą podczas ratowania swojej uczennicy – w tym przypadku Miyabi. Tradycyjnie już ucierpi przy tym Cresta, należąca do wicedyrektora Uchiyamady. Na tym się jednak nie skończy. Podczas pobytu tytułowego bohatera w szpitalu okaże się, że ma on poważny problem zdrowotny. Jest nim tętniak mózgu, który tylko czeka, aby się rozlać. Wystarczy do tego zwykłe uderzenie w głowę. Szanowny nauczyciel nie okaże jednak zmartwienia zaistniałą sytuacją i będzie nadal korzystał z życia, ile tylko się da. Dojdzie również do rozłamu wśród „Aniołków” oraz do ostatecznej konfrontacji pomiędzy Misuzu Daimon a wicedyrektor Sakurai. W międzyczasie Azusa Fuyutsuki zrozumie uczucia, jakimi darzy Onizukę.

Historia nauczyciela o gangsterskiej przeszłości powoli dobiega końca. Wśród dużej ilości akcji przeplatanej mniej lub bardziej udanymi zwrotami, znalazło się miejsce na wyjaśnienie większości wątków, które zostały wprowadzone w dwudziestym tomie serii. Oprócz tego kilka stron poświęcono Fuyutsuki. Biorąc pod uwagę, że jej uczucia względem Onizuki dawały znać o sobie już dawno, jest to najlepsza pora, aby zacząć rozwiązywać ten wątek. Zauważyć można, że klimat tytułu nieco się zmienił. Specyficzny humor, którym GTO jest przepełnione, został ograniczony do minimum, natomiast w jego miejsce wprowadzono nieco dramatyzmu, który wręcz eksploduje na ostatnich stronach.

Przyznam to szczerze, nie jestem specjalistą w dziedzinie tłumaczenia mang, dlatego uważam, że z mojego punktu widzenia wszystko jest jak należy. Tomik czytałem z przyjemnością, nie zauważyłem żadnych błędów gramatycznych czy stylistycznych. Po raz kolejny dało o sobie znać dostosowanie tłumaczenia do polskich realiów. W tym przypadku był to tekst „Albo sprzeda moje wszystkie organy na Allegro!”. Przyznam, że lubię takie zabiegi, ponieważ dzięki nim tytuł staje się bliższy czytelnikowi. Można powiedzieć, że mała rzecz, a cieszy. W trakcie lektury pojawiły się dwie rzeczy ze strony technicznej, które nieco mnie zabolały. Były to znaki interpunkcyjne, które poumieszczane gdzieniegdzie w tle, sprawiały sztuczne wrażenie. Nawet jeśli pojawiły się one w oryginale, to lepiej byłoby z nich zrezygnować. Kolejną rzeczą są standardowe małe dymki z tekstem drobną czcionką. Zawsze uważałem, że dla oczu czytelnika byłoby lepiej, gdyby taka chmurka została nieco powiększona. Na końcu tomiku umieszczono trzy fanarty oraz stronę zapowiadającą koniec serii. Reklam zabrakło.