Tanuki-Manga

Na wstępie do tomu siódmego pani autorka wita czytelnika informacją, że oto już dwadzieścia lat przyszło jej męczyć się z układaniem wstępów i komentarzy do swoich mang. I tak sobie myśli: „Ha! Po takim czasie zacznę może pisać sensownie. A jest coraz gorzej”. Przyznam, że nastroiło mnie to do lektury niezwykle optymistycznie, ale zdecydowałam się nie uprzedzać faktów.

Ritsuka i Sobi wyruszają na poszukiwanie Siedmiu Księżyców – niespodziewanie dla Ritsuki towarzyszy im Kyo, który opowiada chłopcu o sadystycznych skłonnościach Seimeia. Młody Aoyagi nie wierzy w ani jedno słowo, nachodzą go jednak różne podejrzane wspomnienia związane ze starszym bratem. Koniec końców wszystkie te rewelacje skłaniają Ritsukę do zrobienia Sobiemu awantury i zmuszenia mężczyzny do rozebrania się na środku parkingu w celu naocznego przekonania się o obecności blizn na jego ciele. Blizny rzeczywiście są, skrywane pod bandażem na szyi. To wywołuje u Ritsuki kolejną porcję niespokojnych rozważań. Cała trójka dociera do Akademii Siedmiu Głosów, która, wg. Sobiego, stanowi istotny etap podróży i tylko tamtędy dotrą do celu. Tam również rozstają się z Kio, który zostaje stanowczo wyrzucony za drzwi przez pracowników Akademii, ale decyduje się nie ruszać z progu i wiernie czekać pośród nocnych chłodów. Cóż za poświęcenie! Albo nie wiem co.

Ritsuka i Sobi natomiast trafiają na nocny trening, który zupełnie przypadkiem miał odbyć się akurat w tym czasie. Ritsuka nie zamierza brać udziału w tej imprezie, ale szybko okazuje się, że nie zostawiono mu wyboru. Żeby nie było zbyt nudno, Akademię postanowili odwiedzić również Seimei i Nisei. Ten ostatni zostaje wysłany z misją odszukania Ritsuki. Przychodzi mu to niezwykle łatwo, musi jednak stoczyć walkę z Sobim, który to pojedynek, przeplatany rozmaitymi rozważaniami, trwa przez resztę tomiku. Nudy na pudy. W formie bonusu pojawia się rozdział specjalny zatytułowany Yuiko i jej pociąg zwycięstwa, który opowiada o wielkim pojedynku na kamień, papier, nożyce i niezwykłym talencie Yuiko do tej gry oraz tzw. „odcinek specjalny”, traktujący o urodzinach i prezentach.

Strona techniczna wydania prezentuje się tradycyjnie dobrze, nie mam się do czego przyczepić. Zarówno jakość wydania, jak i tłumaczenie sprawiają solidne wrażenie. Chociaż po przeczytaniu „srały muszki, będzie wiosna” musiałam odłożyć tomik, by się wyśmiać. Ach ten polski język młodzieżowy, ha ha.