Tanuki-Manga

Po zakończonym festiwalu sportowym życie uczniów pierwszych klas UA nabiera tempa. Stają się rozpoznawalni na ulicach, a za chwilę rozpoczną praktyki u zawodowych bohaterów. Wcześniej jednak muszą wymyślić sobie pseudonimy, które być może przylgną do nich na całe życie. Chwilę później mogą już przebierać w ofertach praktyk, a dla wielu z nich wybór nie będzie łatwy.

Shoto postanawia wybrać się do agencji ojca – Endeavora, a Izuku rusza na praktyki u tajemniczego Gran Torino. Pracował on niegdyś jako nauczyciel w UA, a także osobiście szkolił All Mighta. Nie wiedząc, czego się spodziewać, Deku na miejscu przeżywa poważne zaskoczenie. Gran Torino na pierwszy rzut oka wydaje się zniedołężniałym starcem mającym problemy z pamięcią, jednakże to pierwsze wrażenie szybko znika, gdy pokazuje on swoje umiejętności.

Większość uczniów mogła przebierać w ofertach od najznakomitszych bohaterów, przez co wybrała znane i popularne agencje. Inaczej postąpił Ten’ya Iida, który wyrusza do Hoth – miasta, gdzie Zabójca Bohaterów zaatakował i ciężko zranił Ingeniuma, jego starszego brata. Trudno się nie domyślić, w jakim celu chłopak wybrał na miejsce praktyk kompletnie przeciętną agencję w tym mieście – ma zamiar pomścić brata. Co więcej, szybko udaje mu się natknąć na obiekt tej zemsty, który razem z Ligą Złoczyńców przeprowadza właśnie atak na Hoth.

Wielowątkowy rozwój fabuły w szóstym tomie jest naprawdę interesujący. Największy nacisk położono na działania trójki postaci (Izuku, Ten’yi oraz Shoto), a ich drogi skrzyżują się w logicznym ciągu wydarzeń. Akcja ma odpowiednie tempo, a przy okazji trzyma czytelnika w napięciu poprzez zaskakujące zwroty wydarzeń. Duży nacisk autor położył też na ukazanie emocji bohaterów, ich niedojrzałości, jak również wynikających z niej decyzji, które mogą się dla niektórych z nich tragicznie skończyć. Wśród natłoku głównych wydarzeń nie zabrakło także miejsca na ukazanie wpływu doświadczeń z festiwalu na obecne zachowanie i decyzje uczniów UA. Równie ciekawie prezentuje się historia oraz charakter antagonisty, czyli Zabójcy Bohaterów. Motywacje jego działań są ściśle związane z sytuacją społeczeństwa świata przedstawionego, a także wpływają na postępowanie wielu innych przestępców.

Manga po raz kolejny zachwyca jakością rysunku. Akcja jest dynamiczna, nie brakuje detali tła, a projekty postaci są równie szczegółowe jak zawsze. Dużą rolę w ukazaniu przeżyć i emocji bohaterów odgrywa ich bogata mimika. Jak zwykle w charakterze dodatków dostajemy masę szczegółów dotyczących wstępnych szkiców postaci, a także założeń fabularnych, które ulegały zmianom. Na samym końcu znajduje się kącik autorski z zapowiedzą animowanej adaptacji tytułu, a także przedstawieniem asystentów Koheia Horikoshiego.

Wydanie polskie niczym nowym nie zaskakuje. Do jakości papieru ani druku nie mogę się przyczepić, a problemy z nieczytelnym krojem jednej z czcionek są już przeszłością. Przekład na język polski nie budzi moich zastrzeżeń. Jest płynny, zrozumiały, z dobrze dobranym słownictwem, a błędów nie zauważyłem.

My Hero Academia znowu nie zawodzi moich oczekiwań. Co tomik przychodzi mi się przekonać, że mangaka ma pomysł na fabułę, postaci, a także umiejętności, aby wcielić je w życie. Czytanie jest czystą przyjemnością, i tylko oczekiwanie na kolejne tomy sprawia dyskomfort, gdyż jestem niezwykle ciekawy kontynuacji przygód uczniów UA. Rzadko zdarza się okazja, aby pisać o danym tytule w samych superlatywach, ale w tym przypadku robię to z czystym sumieniem.