Tanuki-Manga

W ramach przygotowań do egzaminu licencyjnego uczniowie UA muszą opracować supertechniki. Mają one być asem w rękawie, pozwalającym rozstrzygnąć pojedynek na ich korzyść. Większości idzie całkiem nieźle, ale Deku ma poważny problem. Musi pamiętać o zakazie nadmiernego obciążania rąk, przez co w jego przypadku odpadają wszystkie ataki z użyciem pięści.

W związku z ostatnimi wydarzeniami i wzrostem aktywności przestępców tegoroczne egzaminy licencyjne zostają znacznie utrudnione. Z ponad półtora tysiąca kandydatów jedynie stu ma przejść przez pierwszy etap. Ponieważ polega on na rywalizacji uczniów z różnych szkół, wychowankowie UA, którzy pokazali światu swoje dary w trakcie festiwalu sportowego, są w gorszej sytuacji od innych. Silnych przeciwników nie brakuje, a uważać trzeba przede wszystkim na liceum Shiketsu, najlepsze w zachodniej Japonii. Początkowy obrót wydarzeń nietrudno przewidzieć – wszyscy uczestnicy zaczynają atakować tych, których umiejętności są im znane. Zwłaszcza że formuła egzaminu wymusza wyeliminowanie przynajmniej dwóch przeciwników. Są też rzecz jasna indywidualiści, którzy za nic mają współpracę i bez cienia wahania potrafią zademonstrować swoją przewagę siłową.

Emocji w tomie dwunastym nie brakuje. Wydarzenia upchane są gęsto, ale jednocześnie zachowują odpowiedni ciąg i sens. Poznajemy masę nowych postaci, których dary, umiejętności i charaktery pozwalają urozmaicić fabułę. Prowadzenie równocześnie wielu pojedynków nie jest rzeczą łatwą, zwłaszcza że wszystkie muszą się łączyć i współdzielą miejsce wydarzeń. Co więcej, w ferworze przygotowań i późniejszej walki nie zabrakło czasu na udane elementy komediowe czy romantyczne, dzięki którym czytelnik nie czuje się przytłoczony głównymi wydarzeniami. Fabuła jest naprawdę spójna i ciekawa, a wprowadzone postaci ciągle nie pokazały pełni umiejętności, co sprawia, że na następny tom oczekuję z niecierpliwością.

Kwestie techniczne pozostały bez zmian. Mamy tu kolorową obwolutę, pod którą ukrywa się wstępny projekt jednej z postaci (tym razem Todorokiego). Z tyłu znajdziemy za to dodatkowe rysunki postaci, ale niestety (lub stety, zależy od czytelnika) seksowną ilustrację na skrzydełku obwoluty autor zastąpił prezentacją uczniów z Shiketsu. Wielu czytelnikom na pewno do gustu przypadną niezwykle szczegółowe ilustracje na dwie strony. Polski przekład prezentuje dobrze znany, wysoki poziom. Dialogi są płynne i zrozumiałe, a do tego bardzo sprytnie wplatają angielskie zwroty, charakterystyczne dla tego tytułu. Błędów nie zauważyłem, więc korekta spisała się na medal.