Tanuki-Manga

Atmosfera w Akibie pogarsza się z dnia na dzień, ale nikt z West Wind Brigade nie ma pojęcia, co można z tym problemem zrobić. Sytuacji na pewno nie poprawia jakość jedzenia, które dalej smakuje jak tektura lub woda, co dodatkowo irytuje zmęczonych i często przerażonych poszukiwaczy przygód. Właśnie w tej, wydawałoby się, beznadziejnej sytuacji ktoś zaczyna sprzedawać normalne, smaczne jedzenie, czym w mig ożywia całe miasto.

Fabułę tego tomu można opisać jako jedno wielkie wprowadzenie do tego, co dzieje się na samym końcu, czyli spotkania przedstawicieli gildii zorganizowanego przez Shiroe. Mamy szansę zobaczyć, jak zwyczajny smaczny posiłek wpływa na ludzi pozbawionych dostępu do dobrego jedzenia i jak bardzo są oni zdeterminowani, by więcej do takiej sytuacji nie dopuścić. Ludzie bez chwili wahania oferują cały swój majątek, nie mają nic przeciwko pobrudzonemu jedzeniu i za nic nie chcą przyjąć wyjaśnień, że ilość produktu jest ograniczona. Ostatecznie nastroje udaje się (przynajmniej na razie) uspokoić dzięki interwencji Sojiego i Magnus (tak, Magnus jest kobietą). Długofalowych skutków nie da się jednak przewidzieć i w zasadzie wszystko spoczywa w rękach Shiroe i liderów pozostałych gildii. Oczywiście na samym początku mamy jeszcze komediowo­‑fanserwiśną wstawkę z zarazą, którą skrzętnie wykorzystuje Kurinon, by zmacać swoje koleżanki. Szczerze mówiąc, średnio to śmieszne, a fabularnie nic nie wnosi, więc pominę ten fragment jako mało istotny.

Pod względem technicznym tom czwarty nie różni się zbytnio od innych – na obwolucie możemy podziwiać członków West Wind Brigade, a na okładce te same postaci, ale przebrane w halloweenowe stroje. Oprócz tego na początku znajdziemy jedną kolorową stronę i niestety żadnych dodatków. Jakość tłumaczenia również nie uległa zmianie, a błędów, czy to ortograficznych, czy interpunkcyjnych, nie stwierdzono.

Niestety, West Wind Brigade jako manga cierpi na poważny problem – brak własnej fabuły. Chociaż mamy tu mnóstwo postaci, miejsc i możliwości, Sojiro i jego harem tkwią w miejscu tak metaforycznie, jak i dosłownie, ponieważ ich przygody muszą się dopasowywać do fabuły serii macierzystej. Mam nadzieję, że w przyszłości to się zmieni, bo o ile bardzo lubię Log Horizon, oglądanie drugi raz tego samego nie jest aż tak interesujące.