Tanuki-Manga

W recenzji tomu piątego stwierdziłem, że fabuła ruszyła wreszcie do przodu. Bohaterowie pozbyli się Cathy, opuścili piętro B3, a relacje między nimi uległy znacznemu pogłębieniu. Teraz jednak wypadałoby stwierdzić coś zgoła innego… Bo oto fabuła w zasadzie się cofa. Ba, cofają się nawet postępy bohaterów. Co prawda Rachel i Zack docierają windą na B2, ale jak czytelnik wie, Zack jest poważnie ranny. Rachel, jeśli chce pomóc swojemu przyszłemu, jak ma nadzieję, zabójcy, musi go najpierw poskładać do kupy.

Tu właśnie dochodzimy do wspomnianego przeze mnie cofania fabuły. Rachel, szukając wyjścia z sytuacji, napotyka władcę B2, którym okazuje się niejaki pastor Gray. Sam pastor prawdopodobnie jest już ostatnią przeszkodą na drodze ku wolności, a może i nawet twórcą całego kompleksu (Cathy wspominała, że została zwerbowana przez pewnego duchownego), ale to wszystko są na razie tylko czcze spekulacje. Tak czy owak Rachel, która wyrasta na główną postać tego tomiku, wchodzi z rzeczonym pastorem w pewien układ. Ona podda się testowi, który pozwoli ocenić Greyowi, „kim naprawdę jest”, a on zaprowadzi ją na piętro doktora Danny’ego, gdzie powinna znaleźć lekarstwa dla Zacka. Jemu wprawdzie bardziej by się przydał czarny foliowy worek albo ostatnie namaszczenie, ale kto by się przejmował logiką w horrorze…

Gwoli ścisłości, cofanie się nie sprowadza się tylko do tego, że Rachel i Grey zjeżdżają coraz niżej, na odwiedzane już wcześniej piętra. Jako że w trakcie testu duchowny zdaje się korzystać z różnych szemranych kadzideł i psychotropów, przez lwią część tomiku Rachel dręczą mniej lub bardziej absurdalne halucynacje. W ich efekcie „spotyka się” z już pokonanymi władcami poprzednich pięter, a my przy okazji dowiadujemy się kilku nowych faktów na temat samego Zacka. Co więcej, wielki come back zalicza też pewna postać, której powrotu uważny czytelnik i tak się pewnie prędzej czy później spodziewał…

Muszę przyznać, że akurat ten tomik prezentuje się całkiem ciekawie pod względem graficznym. Sama kreska jako taka się oczywiście nie zmieniła, ale halucynacje, których doświadcza Rachel, nadają wydarzeniom niezwykły i świetnie komponujący się z fabułą surrealistyczny sznyt. Nie do końca wiadomo, co z tego, co widzi czytelnik, jest prawdą, a co tylko wytworem wyobraźni Rachel, a już odwiedzone miejsca zdają się wyglądać zupełnie inaczej niż wcześniej. To fajny efekt i zapobiega też znużeniu czytelnika przedstawianiem po raz kolejny niemal tego samego. W fabule niestety praktycznie nie pojawia się tym razem Zack, na czym tracą dialogi i polskie tłumaczenie, ale poza tym pod tym akurat względem wszystko jest jak najbardziej poprawne.

Podsumowując, pozostaje mi stwierdzić, że jest dobrze. Wydarzenia płyną do przodu, nowy wróg ma ciekawy potencjał, a do odkrycia jest jeszcze wiele tajemnic. Pozostaje tylko czekać na kolejne tomy.