Tanuki-Manga

W ramach „dnia integracji klasowej” klasa 1A, do której uczęszczają Haruhi, Kaoru i Hikaru, organizuje „wielką próbę odwagi”. Miejscem akcji tego wydarzenia ma być budynek szkoły w godzinach nocnych. Przewidziano nawet system rywalizacji między wcześniej dobranymi grupami uczniów oraz ogłoszenie tytułu „największego tchórza wszechczasów”. Niestety na horyzoncie pojawia się pewien problem: przewodniczący 1A panicznie boi się ciemności. Następny rozdział przenosi nas w przeszłość. Kyouya Ootori jest opanowanym uczniem trzeciej klasy w Gimnazjum Ouran. Chłopak trzyma się sztywno ustalonych zasad, a wszystkie znajomości, jakie nawiązuje, mają przynieść zysk jego rodzinie. Los sprawia, że pewnego dnia spotyka on Tamakiego Suou – nowo przybyłego ucznia, będącego synem dyrektora szkolnego kompleksu Ouran. Świadomy faktu, że taka znajomość może zaowocować w przyszłość korzyściami, a także czując presję wynikającą z bycia trzecim synem rodu Ootori, Kyouya postanawia zaprzyjaźnić się z Tamakim. Jednak czy aby na pewno będzie to takie łatwe? Jak ta znajomość wpłynie na Kyouyę? Po tym interludium powracamy do współczesności. Klub Hostów zajęty jest standardową działalnością, polegającą na zabawianiu klientek. Wszystko przebiega spokojnie i bez większych problemów. Niestety sielankowy nastrój niebawem zostaje zakłócony – w siedzibie klubu pojawia się Ritsu Kasanoda, potomek znanej rodziny mafiozów. Chłopak demonicznym wyrazem twarzy budzi strach we wszystkich osobach, które napotka na swojej drodze, krążą nawet plotki, że potrafi zamrozić każdego, kto tylko się do niego zbliży. Kasanoda ma prośbę do Moriego: chce mianowicie, aby ten przyjął go na swojego ucznia. Co stoi za nietypową prośbą młodego mafioza? Jak zakończy się ta sprawa?

Ósmy tomik mangi Ouran High School Host Club stara się nie poruszać żadnej poważnej i głębokiej tematyki i przepełniony jest typowym dla tego komiksu humorem. Wyjątek stanowi rozdział opowiadający o początkach znajomości Kyouyi i Tamakiego, będący zarazem drugą częścią „cyklu” odkrywającego przeszłość głównych bohaterów, jak również opowiadającego o powstaniu Klubu Hostów. Nowymi postaciami pojawiającymi się w tomiku są Kazukiyo Souga – przewodniczący 1A, jego zastępczyni Momoka Kurakano oraz Ritsu Kasanoda wraz z częścią swojej mafijnej rodziny, który zresztą najbardziej z tego towarzystwa przypadł mi do gustu. Bardzo spodobała mi się również okładka rozdziału trzydziestego drugiego, przedstawiająca bohaterów mangi w nowoczesnych ubraniach stylizowanych na Dziki Zachód. Szkoda tylko, że jest ona w wersji czarno­‑białej.

Pomijając standardowe ramki z refleksami autorki oraz kolejne wydanie Klubu Egoistów, sporą część dodatków zawartych w recenzowanym tomiku zajmują przykładowe strony z niejapońskich wydań Ourana. Oprócz tego znajdziemy w nim zapowiedź następnego tomu, krótką historyjkę o losach Królisia, Misiaczka i Belzenefa, którzy spotkali się przy stoisku ze słodyczami (umieszczono ją na dole wybranych stron), ilustracje z Hikaru oraz rodzeństwem Nekozawa, faks od gościa specjalnego oraz dodatkowy rozdział poświęcony Seizaburou Tachibanie – ochroniarzowi rodu Ootori.

Polskie wydanie zarówno pod względem tłumaczenia, a także od strony technicznej stoi na standardowym dla JPF­‑u poziomie. Mangę czyta się lekko i przyjemnie, wszystkie onomatopeje zostały przetłumaczone, a zwroty pozostawione w oryginale doczekały się wyjaśnień. Nie wyłapałem żadnych błędów językowych i stylistycznych. Papier użyty do wydrukowania tomiku jest śnieżnobiały i wysokiej jakości. Niestety, wbrew moim oczekiwaniom, sztywne kartki i okładka były tylko jednorazowym wyskokiem wykorzystanym w poprzedniej części polskiej edycji mangi. Tomik ósmy jest bardzo giętki, czego osobiście nie lubię. Obwoluty i kolorowych stron tradycyjnie zabrakło. Na tylnej okładce znajduje się streszczenie tomiku, w środku natomiast nie znajdziemy żadnych reklam.