Tanuki-Manga

Tematem przewodnim szóstego tomu Bestii z ławki obok są Walentynki i związana z nimi japońska tradycja wręczania chłopcom czekoladek przez zakochane w nich dziewczęta. Nim jednak przyjdzie nam zapoznać się z tym wątkiem, będziemy mieli okazję się dowiedzieć, jakie konsekwencje pociągnęła za sobą sprzeczka między Natsume a Sasą, do której doszło podczas wycieczki w góry. Uparta nastolatka wciąż gniewa się na kolegę za to, że poddał w wątpliwość uczucia Haru wobec Shizuku i sposób, w jaki ten je dziewczynie okazuje. Patrząc na to z boku, łatwo zauważyć, jak nieracjonalne jest zachowanie Natsume, jej samej zajmuje jednak trochę czasu dojście do ładu ze swoimi emocjami i naprawienie relacji z Sasą – a pomocy udziela jej nie kto inny, jak Haru.

Zbliżające się święto zakochanych staje się dla naszych bohaterek okazją do spotkania się w większym gronie – do jak zawsze praktycznej Shizuku i przesadnie przejętej ideą wyrobu czekoladek Natsume dołączają Chizuru i jej przyjaciółka Yuu. Choć Oshima z początku podejmuje się przygotowania słodkości raczej dla zabawy, ostatecznie decyduje, że własnoręcznie przygotowane smakołyki wręczy Haru. Nic więc dziwnego, że taki stan rzeczy wzbudza pewien niepokój w Mizutani…

Czternasty lutego to jednak data ważna nie tylko ze względu na Walentynki – okazuje się, że tego właśnie dnia urodziny obchodzi Shizuku. Dziewczyna liczy, że na tę okazję do domu powróci ciężko pracująca matka, dlatego też nie planuje walentynkowego spotkania z Haru. Przygotowania do urodzin, a przede wszystkim wizyty dawno niewidzianej mamy, idą pełną parą, niestety w międzyczasie okazuje się, że pani Mizutani ma zbyt wiele obowiązków, aby odwiedzić rodzinę.

Rozczarowanie Shizuku jest oczywiste, ale szczęśliwie niezapowiedzianą wizytę urodzinową składa jej Haru i choć bohaterowie mają tendencję do przeistaczania każdej potencjalnie romantycznej sytuacji w kolejną sprzeczkę, tym razem wieczór mija im w zaskakująco ciepłej i pełnej wzajemnego zrozumienia atmosferze. Czyżby wreszcie Shizuku i Haru znaleźli się na tej samej stronie swojego burzliwego romansu…?

W moim odczuciu niewątpliwym minusem szóstego tomu jest znikoma obecność Yamakena, szczęśliwie jednak – o czym informują nas ostatnie strony woluminu – powrócić ma on z pełnym impetem w kolejnej części.

Wydanie recenzowanego tomiku nie odbiega jakością od poprzednich części mangi. Wolumin liczy 172 strony, co czyni go najdłuższym ze wszystkich dotychczas wydanych. Całość podzielona jest na cztery rozdziały, po każdym z nich zaś pojawia się strona z dwoma czteropanelowymi dodatkami zawierającymi humorystyczne scenki powiązane z głównym nurtem akcji.

Niezmiennie pozytywnie mogę wypowiedzieć się o poziomie tłumaczenia Pauliny Ślusarczyk­‑Bryły – tekst czyta się lekko, przyjemnie, pełen jest naturalnych, niekiedy naprawdę zabawnie sformułowanych wyrażeń, które pasują do wieku postaci. Na pochwałę zasługuje zresztą nie tylko przekład, ale również redakcja tekstu. Mimo że kolejne tomy Bestii z ławki obok nie należą do najgrubszych wydań dostępnych na polskim rynku mangowym, to mieści się w nich zaskakująco dużo tekstu. Nie chodzi wyłącznie o fakt, że bohaterowie dużo ze sobą rozmawiają, ale również o to, że autorka mangi do głównego dialogu w danej scenie dołącza wiele wtrąceń, które postaci dorzucają na marginesie rozmowy. W rezultacie większość stron wypełniona jest dymkami dialogowymi – niektóre z nich są bardzo małe, a mimo to zostają zadrukowane tekstem po brzegi. Ustrzeżenie się literówek i błędów stylistycznych przy tak ogromnej ilości tekstu wymaga niebywałej dokładności, której osobom odpowiedzialnym za wydanie Bestii z ławki obok z pewnością nie brakuje.