Tanuki-Manga

Dzieciństwo Haru i jego relacje z rodziną stanowiły dotychczas największą zagadkę Bestii z ławki obok – zagadkę, którą wreszcie, w dużej mierze, wyjaśnia dziesiąty tom mangi. Co ciekawe, w pierwszych jego rozdziałach narratorem opowiadającym o przeszłości jest Yuuzan – to z jego perspektywy poznajemy wydarzenia, które tak mocno wpłynęły na Haru i jego podejście do rodziny. Gdy pozbawieni opieki matki bracia zostali przeniesieni do rezydencji ojca, Yuuzan jako starszy chciał nie tylko zaopiekować się Haru, ale również wywalczyć w nowym domu miejsce, do którego obaj chłopcy mogliby naprawdę przynależeć. Niestety, szybko okazało się, że zrobienie wrażenia na surowym i wyrachowanym ojcu nie leżało w jego mocy. Mieszkańcy rezydencji, a także nauczyciele chłopców, nie potrzebowali dużo czasu, by zorientować się, że to Haru jest tym zdolniejszym i bardziej obiecującym z braci. Nieustannie stawiało to Yuuzana w sytuacji, w której starał się dorównać młodszemu chłopcu, któremu, co gorsza, dobre wyniki w nauce przychodziły zupełnie bez wysiłku. Sytuacja ta wywołała w starszym bracie zawiść i niechęć do młodszego, a także sprawiała, że narastały jego własne kompleksy. Dlatego też Yuuzan z taką ulgą przyjął odesłanie Haru do ciotki. Przy okazji jednak poprzez swoje zachowanie wyrobił w Haru przeświadczenie, niezupełnie prawdziwe, iż starszy brat go nienawidzi. Te wydarzenia, a także późniejsza choroba ukochanej ciotki Haru, której rodzina odmówiła pomocy, sprawiły, że chłopak całkowicie odciął się od Yuuzana i ich ojca.

Być może tak już by zostało, gdyby nie to, że ojciec Haru występuje nagle z żądaniem, by chłopak odnowił relacje rodzinne – rzecz jasna, nie z tęsknoty za synem, ale w celu uniknięcia kolejnego skandalu publicznego, jaki mogłoby spowodować ujawnienie informacji o tak fatalnych stosunkach panujących w prominentnej rodzinie. Okazją do ponownego zjednoczenia mają być urodziny Yuuzana. Młody mężczyzna decyduje się wpłynąć na Haru poprzez Shizuku – to ją zaprasza na swoje przyjęcie, mając słuszne przeczucie, że gdy młodszy brat się o tym dowie, sam będzie nalegał, by towarzyszyć swojej dziewczynie.

Ku zaskoczeniu wszystkich Haru zachowuje się podczas imprezy poprawnie. Niestety, towarzystwo ludzi związanych z jego rodziną nie wpływa dobrze na samą Shizuku. Dziewczyna na własne oczy i uszy przekonuje się o tym, jak bardzo wszyscy nalegają na powrót Haru na łono rodziny – powszechnie dostrzegane są jego zdolności i potencjał. Drzwi do wielkiej kariery stoją przed nim otworem, a mimo to chłopak gardzi wszelkimi możliwościami i nie zamierza nawet pójść na studia, by dalej się uczyć. Po przyjęciu Shizuku zarzuca Haru, że nigdy nie będzie w stanie jej zrozumieć i że w rzeczywistości są ludźmi o zupełnie odmiennych charakterach. Usłyszawszy wcześniej dokładnie te same słowa od Yuuzana, Haru wybucha. Nie rozumie, dlaczego każda ważna w jego życiu relacja kończy się w podobnie niefortunny sposób i choć wszyscy żądają, by był w stanie ich zrozumieć, to sami nie zadają sobie trudu, by zrozumieć jego… Shizuku szybko zdaje sobie sprawę z popełnionego błędu i pragnie przeprosić Haru, ale następnego dnia chłopak nie pojawia się w szkole. Czyżby to oznaczało, że straciła swoją szansę już na dobre…?

Recenzując dziesiąty tom mangi, trudno jest tak naprawdę wymyślić coś nowego, co można by powiedzieć o jakości jej wydania. Zwłaszcza że ta w przypadku Bestii z ławki obok od samego początku utrzymuje się na niezachwianie wysokim poziomie. Na pewno więc warto docenić, że staranność wydawnictwa nie ulega zmianie, jak to niekiedy bywa w przypadku wielotomowych historii. Za świecą szukać tu błędów edytorskich czy stylistycznych. Spora liczba stron jest numerowana, dzięki czemu spis treści ma praktyczne zastosowanie. Odpowiednia szerokość marginesów, czytelne czcionki i dobrze nasycone (choć nieprzesycone) rysunki sprawiają, że mangę czyta się wygodne i sprawnie. I oby ten poziom udało się utrzymać do samego końca.