Tanuki-Manga

Dzieje się, oj dzieje… Tom ósmy Bestii z ławki obok przynosi kilka ciekawych wydarzeń – zarówno tych bardziej, jak i tych mniej oczekiwanych. Nasi bohaterowie rozpoczynają kolejny rok szkolny i ku rozpaczy Haru, tylko on jeden trafia do innej klasy niż Shizuku, Natsume i Sasa. Wygląda jednak na to, że chłopak nie musi się martwić osłabieniem swojej dotychczasowej więzi z Mizutani – gdy dowiaduje się ona, że Haru miał niedawno urodziny, o których wcześniej nie wiedziała, postanawia spędzić z nim popołudnie, by należycie świętować tę okazję.

Wraz z początkiem nowego roku pojawia się potencjalne zagrożenie dla Shizuku – jest nim śliczna, choć mocno oderwana od rzeczywistości pierwszoklasistka, która w poszukiwaniu pierwszej licealnej miłości trafia na Haru i natychmiast bierze go na celownik swojego romantycznego polowania. Jakby tego było mało, okazuje się, że tajemnicza Iyo ma z naszymi bohaterami wspólnego coś więcej, aniżeli tylko szkołę – a raczej, wypadałoby powiedzieć, kogoś więcej…

Jednak największym wydarzeniem tomu ósmego jest wyczekiwane już od dawna porozumienie między Shizuku a Haru, którzy wreszcie decydują się zostać oficjalną parą. Jak na ironię tym, co popycha Haru do poważnej rozmowy z Mizutani, jest wcześniejsze wyznanie miłosne Yamakena. Zniecierpliwiony chłopak coraz wyraźniej zdaje sobie sprawę z tego, że jego obiekt westchnień w ogóle nie postrzega go w kategorii potencjalnego partnera. Decyduje się więc na ostatni desperacki krok –szczerze i bez ogródek wyznaje Shizuku miłość, a jakby tego było mało, robi to w obecności wszystkich znajomych, włącznie z Haru. Jak łatwo się domyślić, dostaje kosza, jednak jego czyn ostatecznie mobilizuje niezdecydowanego Yoshidę do działania.

Czyli happy end? Nie do końca… Problem z osobami tak skrajnie aspołecznymi jak Haru i Shizuku polega na tym, że mimo podjęcia pewnych decyzji, nie mają tak naprawdę pojęcia, jakie pociągają one za sobą konsekwencje. Bohaterowie nie do końca wiedzą, jak z pary przyjaciół stać się parą zakochanych. Wygląda więc na to, że autorka mangi ma jeszcze trochę pracy do wykonania, zanim doprowadzi swoich protagonistów do szczęśliwego zakończenia.

Lektura tomiku przyjemna jest nie tylko ze względu na treść, ale i formę. Studio JG trzyma poziom i dostarcza nam kolejne udane wydanie, któremu nie jestem w stanie postawić choćby jednego realnego zarzutu. Dobrze sformułowane i estetycznie wykonane podsumowanie we wstępie, szerokie marginesy, gęsto występująca numeracja stron, idealne nasycenie druku, brak edytorskich chochlików – wszystko to zapewnia pełny komfort obcowania z woluminem i jak najlepiej świadczy o zaangażowaniu wydawcy w pracę nad recenzowanym tytułem.